ԲԱՌԵՐՍ

Դու պառկել ես դաշտի մեջ,
Բառերս ծաղկել են քեզ վրա,
Տա՛ք է շշունջը…
Ծաղկաթերթերից ցնդում է սերը,
Ցնորք ու բուրմունք է շուրջը։
Թույլ տուր՝ շուրթերս ծաղկի պես բացվեն
Քո կրծքի վրա:
Դու պառկել ես գիշերվա մեջ,
Բառերս աստղեր են
Հոգուդ երկնքում,
Թույլ տուր շրթունքներս
Աստղեր արարեն մարմնիդ վրա:
Դու պառկած ես անապատում,
Բառերս՝ շարմաղ, շողոքորթ,
Շեկ օձեր են մարմնիդ վրա,
Թույլ տուր, որ լեզուս նրանց հետ
Խառնվի գնա:
Դու պառկել ես օվկիանոսին,
Բառերս՝ առագաստներ ծուփ-ծուփ՝
Մարմնիդ վրա,
Քեզ տանում են նրանք,
Թույլ տուր՝ տաք ծովածոցն իմ
Նավակայան դառնա:
Դու պառկած ես անկողնում՝
Երկարավարս, մե՛րկ ու անիրական…
Բառերս հողաթափեր են՝ ընկած
Ոտքերիդ մոտ չքնաղ: