Վտարանդի ես, թեև մորեմերկ, Սեր ես թագադիր դեռ խանձարուրից, Պատումը նույնն է՝ արձակ է, թե երգ, Քեզ արարել են մեն մի համբույրից: Շուրթը շուրթի հետ և հանդիպակաց, Փշաքաղվել են գրգիռներն անանց, Քարայրում տամուկ թոշնում էր մի վարդ, Առնաբաղձ թրթիռ ու մի նախամարդ: Տորքը անգեղաց՝ հաղթանդամ ու լերկ, Հոգու ամային՝ պոկված ապառաժ, Անգիր է արել կատարները թեք, Խոկում է անվերջ ու թեքվում առաջ: Երազ, այ երազ, աղջիկ հեզաճեմ, Սահում ես, ասես, երբեք չես սահում, Սիրում ես սակայն վարդը քնքշադեմ, Եվ ամբողջ մի կյանք անցնում է, անցնում…. |