Գարուշ Հարյանց մեզ համար երբեք խեցի չէ, անսպի վերք է խոհականության արշավող այրուձի հստակ, առաջընթաց կամքի հրետանի է ծանրանուշ, Գուցե այն օտարամոլի համար է աննշան, դռնփակ ավերի ու ցավերի մի թանգարան՝ գուցեւ գոց մեծամտության խելառ սելավ է առանց վերադարձող մի Նահապետ Նոյյան՝ ոչ այդ, ոչ էլ այն... հինգերորդ տարերք է, ավելին՝ պահպանում է անվերջ մեր արյան որի նոր սկիցբն է բերելու հայոց ապագան՝ © Ապրիլի 22, 2014 թ., Լոս Անջելես: |