ի՜նչ միլիոն ու կես, չորս ու կես է սա,
ուր կամքն է մանգաղ, պատիվը՝ հեսան,

համրության վկա՝ խոյակ ու արձան,
մեր կյանքն է լլկում ամենայն աքցան,

ավետարանն էլ՝ բազկաթոռի տակ,
որ խորհրդավոր ընթրիքը դեռ տաք

ոտքից չկաղի, հետո էլ՝ մտքից,
սակայն բողոքվի միմիայն ոտքից,

ինչ է, թե վանի զարթոնքը Վանի,
չոքի կոկորդին մայր Երեւանի,

քարտեզը թափ տա շուրջառի հանգույն,
ատելությամբ էլ լցվի գերագույն,

նահանջը հերքի կեղծ բարեկամի,
պահանջով այրվի եւ չկարկամի,

վերադարձն ապրի միայն խնդությամբ,
պատյանավորվի հավիտենությամբ:

© Ապրիլի 25, 2014 թ., Լոս Անջելես, ԿՆ, ԱՄն: