Կյա՜նքը թատրոն է, Ի՛նքն էլ սցենարի հեղինակ, Ի՛նքն էլ դերասան, Ի՛նքն էլ ռեժիսոր, Ի՛նքն էլ հուշարար, Երկիրս նորի՜ց կիսա՜տ-պռատ է՝ Թավշյա ծածկոցով Աչքի՜ց անտեսված… Դատարկ ձեռքերս ո՞ւմ ուսին դնեմ, Կյանքի հետ խաղամ դե՞րը հիմարի - … Մնո՜ւմ է ձեռքերս բարձրացնե՜մ, Որ գազանն ինձ հանգիստ հոշոտի: Երկիրս նորի՜ց կիսա՜տ-պռատ է Եվ Աչքը վերից տագնապ չի՛ տեսնում, Միգուցե իրո՞ք սա Հայի բա՜խտն է, Որ տրտնջում է Ինչպես անցյալում: Երկիրս նորի՜ց կիսա՜տ-պռատ է Քաղաքականության մոլուցքով լեցո՜ւն,
Որտեղ հարգի է արյան հեղումը- Այլ ոչ թե ձեռքե՜ր դատարկ ու մաքուր… |