Լուսաբա՜ց է…

ու շողերի արանքում

Ստվերները հո՜ւյս են քամում տերևից,

…Հրաշագեղ մի աղմո՜ւկ է աշխարհում,

Սի՛րտս էլ ասե՜ս դուրս է թռել իր տեղից:

Սրտիս տեղը

մի մեծ կարո՜տ է լցվում,

Որ եկել է բարձունքներից երկնային,

Սրտիս տեղում երազնե՜ր են գոյանում՝

Անիրակա՜ն խոստումներով բերկրալի:

Ո՜վ Տիրանայր,

քո անունը չե՛մ հիշում,

Գիտե՞ս, ունեմ քո փախարեն ես մեկի՜ն,

Ու աչքերիս մի պատկե՜ր է գոյանում

Ու ծխո՜ւմ է սիրտս մի երգ ցավագին:

Ո՞վ կսրբի

արցունքները աչքերիս,

Ե՞րբ կարթնանամ լուսաբացին անարցունք,

Ո՜վ Տիրամայր, մոռացել ես դու էլ ի՜նձ

Ու սրտիս մեջ ցավի հուր է բռնկվում:

Ես վաթսո՜ւնս

դեռ երեկ եմ բոլորել,

Սակայն դա՛ չէ պատրվա՜կն իմ տխրության,

Սուրբ Տիրամոր փոխարեն ուրիշ կի՜ն եմ նախընտրել

Ու հմայվել նրա խաղաղ պարզությամբ:

Տե՜ր խնդրում եմ,

տո՛ւր համբերություն

Մինչև մեղավոր պա՜հը հանդիպման,

Թո՛ղ որ թաթախվեմ մեղսոտ աշխարհում,

Թո՛ղ որ ես ինքս ի՛մ մեջ մարդանամ:

Լուսաբա՜ց է…

ստվերների արանքում

Լույս շողերը ողջունո՜ւմ են տերևին,

…Հրաշագեղ մի աղմո՜ւկ է աշխարհում,

Սիրտս էլ ասե՜ս լուռ սպասում է պարգևի: