Մահին ասեմ «Բարի՜» Կյանքին ասեմ «Դաժա՛ն» Լինեմ ո՜ղբը դարի Արցունքներով թավշյա: Սիրտս կշե՜ռք սարքեմ Խավարի մեջ անծայր, Բույրդ ինձ հե՜տ տանեմ Ու աչքե՜րդ պայծառ… Հեռացող հույսին Խոնարհվե՜մ դանդաղ, Մինչ նժարը հոգսի՜ Մի տառապա՜նք դառնա: Ու՜ժը փորձեմ խավարի, Խո՜ւլ ու համր ձևանամ, Կասկածներից վիհերի՜ Տեսիլքներին մոտենամ: Գիշերներո՜վ հրդեհվի Երակներո՜ւմ արյունս, Եվ բաժինը տառապանքի՜ Մոխի՜ր սարքի քունս: Հիշեմ օվկիա՜նն անսահման, Բայց շատ փոքր քո սրտից… Կյանքին ասեմ դաժա՜ն, Բայց թաքնվեմ մահից… 10.06.18 Երևան |