Չե՛մ հասկանում Թե ի՞նչու ես ինձ ատում… Ուրիշի հետ ուրախանո՜ւմ, Ուրիշի հետ սեղա՜ն նստում, Ուրի՛շ ձեռք է մազդ խառնում, Ուրի՛շ աչք է առագաստդ Բացո՜ւմ-փակում, Ուրիշ ծովի ալիքին ես նստած թևում… Բայց վշտե՜րդ, Ա՜խ, վշտերդ Միա՜յն-միա՜յն Ինձ հետ կիսում… Ս. Ումառ-Հարությունյան |