Իմ սերը այսօր «տխուր» է հագել,

Եվ ասող չկա թե ի՞նչ է եղել,

Կարո՞տն է խեղդել,

Թե՞ մի դառը խոսք,

Թե՞ հոսքը

Դեպի քեզ եկող օտար աչքերով

Օտար դեմքերի

Կամ ինչ-որ մեկն է կտրուկ ասել թե.

- Էլ քեզ չե՛մ ների…

Իմ սերը այսօր «տխուր» է հագել

Ու նմանվել ե մենա՜կ աղավնու,

Որը թառել է ավերակ վանքի

Քանդված մի պատին

Ու շուրջը չկա՜ ուրիշ աղավնի…

Հեռո՜ւ

Այդ օտա՜ր փոքրիկ քաղաքում-

Ուր վաճառվո՛ւմ է նաև

Տրամադրությո՜ւնը,

Թող փորձի մեկը դե՜մքը նկարել,

Եվ գիտե՞ք արդյոք թե ինչ կստացվի՝

Օտա՜ր նկարչի, օտա՜ր վրձնով

Կստացվի անտարբե՜ր

Աչքերով պատկեր:

Իսկ իմ աչքերում «Տխո՜ւր» է հագել,

Ասես չեն՛ հուզում

Անձրևն ու քամի՜ն օտար,

Օտար արև՜ը,

Օտար աչքե՜րը,

«Բարև՜ը» օտար…

Ասես թե պետք են միա՜յն ու միայն

Հայի՜ աչքերը,

Որ կարո՜տ, թախի՜ծ

Ու հուզմունք կարդան

Աչքերի խորքում -

Այդ օտա՜ր, օտա՜ր

Անիծված հողում…