Անուն ազգանունով ոմն լիբերաստ մեկին գիդեմ, ով արդեն ծերության ողորմելի թոշակնա ստանում պետության կողմից, որը հերիքա հազիվ իրա մեռնելու համար, իսկ քիչ թե շատ նորմալ ապրելու համար, պարզա, որ հերիք չի: Ինքը մեղավոր չի, որ էշա: Մեղավորը իրա կարդացած լիբերալ էշ գրքերն են ու դրանց հեղինակները: Թեև ինքն էլ իրա չափովա մեղավոր ու էշ, քանի որ հավատումա նման էշշություններին ու չի տեսնում ակնհայտ իրողությունները: Հավատից էլ հեշտ բա՞ն... Հավատումա, քանի որ պատմությունից գլուխը դատարկա: Գլխում մենակ ոչնչով չհիմնավորված լիբերաստ էշ ցանկություններն ու պնդումներն են:

Հատկապես բիձու յանը տարելա մասնավորացման վրա:

Ըստ էդ մառազմատիկ, լիբերաստ բիձու ՝՝մտածողության՝՝, ամեն բան՝ փողոցի ասֆալտից ու ճանապարհներից սկսած, վերջացրած բժշկությամբ, պտի մասնավոր ըլնի: Պտի մասնավոր ըլնի նաև՝ նախադպրոցական, միջնակարգ, բարձրագույն հաստատություններում ուսումը, հանքերը, բանկերը, փողերը, տրանսպորտը, ամեն - ամեն ինչ: Մի խոսքով, Էդ յանը տարած բիձը սոցիալիզմին դեմա ու իրան, մի տեսակ, մազոխիստաբար դզումա վճարել սեփական գրպանից ամեն ինչի համար: Իսկ թե ինչքան փող պտի ստանա մարդը իրա կատարած աշխատանքի դիմաց որպես վարձատրություն, որ կարանա ամբողջ մասնավոր
ծառայությունների համար վճարի, լիբերալ բիձուն իրա կարդացած գրքերի լիբերալ - իդեոլոգները հստակ պատասխան չեն տվել: Նույնիսկ պատասխան չեն տվել: Չեն էլ կարա տային, քանի որ էդ հեղինակները, էդ թվում և էդ բիձը, մասնավորի փոխարեն չեն կարա, հնարավորություն էլ չունեն որոշեն, թե ինչքան փող պտի տա մասնավորը աշխատողին, որ էդ աշխատողը կարանա օգտվի թվարկված ծառայություններից: Էդ կարա որոշի մենակ պետությունը իրա սահմանած նվազագույն աշխատավարձի սահմանմամբ, որ տվյալ մարդը կարանա ապրի ու իրան մենակ ուտելով մարդ չզգա:

Լիբերալ իդեոլոգները մենակ ասել են, որ պետությունը չպտի խառնվի մասնավորի գորձերին ու վերապահել են պետությանը մենակ դատավորի ֆունկցիան: Ըստեղ արդեն սկսվումա ուղղակի ստրկատիրությունը, ինչը որ Հայաստան աշխարհում՝ շնորհիվ էդ լիբերաստ հեղինակների ու դրանց նշված բիձու նման կուրորեն հավատացողների, լրիվ իրողությունա դառել: Պետությունը սաղին բրախելա. թե ի՞նչ ձև կվարվի մասնավորը իրա մոտ աշխատանքի անցած աշխատողի հանդեպ, ինչքա՞ն կվարձատրի, որ մարդը իրա մարդկային տարրական պահանջները կարանա բավարարի՝ փաթթած վիճակա:

Անգամ իրա ողորմելի վիճակով, դեմ ըլնելով սոցիալիզմին, բիձը երազումա գնալ ու տեսնել խաղաղօվկիանոսյան մի որևէ արշիպելագ, այսինքն ուզումա շրջագայի, աշխարհ տենա: Մազոխիստ բիձը, քանի որ ուղեղը թողելա իրա կարդացած լիբերաստ հեղինակների գրքերի էջերում, տեղյակ չի, որ արտադրության ձևով՝ կապիտալիստական, իսկ բաշխմամբ՝ սոցիալիստական ձևին անցած Շվեդիայի թոշակառուին, հասնումա պետության կողմից սահմանված ԱՆՎՃԱՐ, բարձր մակարդակի բուժծառայություն: Ավելին, թոշակառուն, կարա իրան թույլ տա տարվա մեջ առնվազն մեկ անգամ ինքնաթիռի տոմս առնի, թռնի մի հեռավոր արևադարձային երկիր ու արևի տակ մի լավ խորովվել - սևանալուց հետո հետ գա իրա հայրենիք:

Համոզված եմ, որ էսօրվա դրությամբ իրա երազած էսօրվա լիբերաստ Հայաստանում էդ մազոխիստ բիձը անգամ իրա դագաղի մեխի համար փող չի կարացել հետ քցի, բայց ուզածը ինքնաբռնաբարվելնա:
Բայց մա՛րդ էլ էսքան էշ, պրիմիտիվ, մազոխիստ ու լիբերալ ըլնի արա...

Հեղինակ՝ ՍՏԵՓԱՆ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ




Շվեդիա, Էնշոփինգ



04.08.2018