Ի՞նչ է ցույց տալիս դեմքդ

Տրտմած,

Խա՜ռը, անձրևոտ օրերի

Պատկեր,

Ու թվում է թե օրերդ

Անցած,

Քեզնից հեռացել, թողել են

Անդեմ:

Բայց դու թաքնված պահ ունես

Դեմքիդ,

Քո ժպիտի մեջ, քո աչքերում

Խոր,

Ասես սպասում ես, որ պիտի

Ժայթքի,

Դեմքդ ողողվի անհուն

Կարոտով:

Եվ կարտացոլվի հոգիդ քո

Դեմքում,

Նորից խա՜ռն օրեր, անձրևոտ

Պատկեր,

Կտանի իր հետ օրը

Սնուցող,

Հիշողությունդ, որ պիտի

Ապրեր…

Հիմա քեզ պե՛տք չեն ձեռքերս

Արարիչ,

Ձեռքերս ինձնից շուտ են

Ծերացել,

Այդպես էլ անունդ մնաց

Շուրթերիս…

Եվ ուրիշ ոչի՜նչ և ուրիշ

Ոչինչ…

Ս.Ումառ-Հարությունյան