Թե աչքերից երա՜զ կաթի, թե շուրթերից գինի՜ կաթի մոռացումի, իմանալով թանձրությունը տառապանքի՜ երկրպագի արբեցումին:
Կյանքո՜վ արբիր, նետի՛ր մի կողմ բամբասանքի շորե՜րը հին, կհասկանա՜ս - առանց սիրո խաղերի սի՜ն բե՜ռ ես դառնում կյանքի ուսին:
Արբիր ինչքա՜ն սիրտդ կուզի՜, սիրտը չունի՜ չափի զգացում, պատերազմում մտքի՜-սրտի՜ մի՜շտ էլ սի՛րտն է հաղթող լինում: |