Շուտով օրերը կանձրևե՜ն, Կմերկանա՜ն ծառերը, Ու ամե՜ն ինչ կթրջեն Աշնան խոնավ ձեռքերը: Թեթև քամին տերև՜-տերև՜ Մեր օրերը կտանի Դեպի սա՜ռը, անշունչ ձմեռ Ո՜ւ…կհիշենք Տերյանին: Պոետները լա՜ց կլինեն- Պատուհանին սևեռված, Չքնաղ կանայք դո՜ւրս կելնեն Շորերի մեջ փաթաթված: Էլ չե՜նք տեսնի Կնոջ քնքո՜ւշ Կոր գծերը հաճելի, … Փողոցներում շորերի կո՜ւյտ, …Տխո՜ւր դեմքեր այրերի: Գարունը իր բուրմո՜ւնքն ունի, Ամառը իր կի՜րքն անեղծ, Ձմեռն ունի ձնծաղի՜կ, Իսկ աշո՞ւնը…բանաստեղծ: Մի նեղացրեք բանաստեղծին, Երբ իր աշո՜ւնն է երգում, Երբ խոսքերով ձմռան ցրտի՜ն Սե՜ր կամ կիրք է բորբոքում: Բանաստեղծը մի գարո՜ւն է Տարվա բոլոր օրերին, Գարնան նման հեռանո՜ւմ է Գարուն մնո՜ւմ, Գարո՜ւն սնում սրտերին: Շուտով օրերը կանձրևե՜ն, Կմերկանա՜ն ծառերը, Կրկի՜ն, կրկի՜ն գործի կանցնեն Բանաստեղծի ձեռքերը: |