*

Կծկվե՜լ է քաղաքս, ասես թե ցավի՜ց,

Չգիտեմ թե ի՞նչն է ցավում,

… Չի՛ հանգստանում այս թոհուբոհից

Սուտ խոստումների՜ կոպիտ անկողնում…

*

Քա՜ր է քաղաքիս սի՜րտը վարդագույն-

Կառուցված անվե՜րջ ճախրանքի համար,

… Կեղտի մեջ կորե՜լ է այս Հրա՜շքը Սուրբ-

Ճախրանքի՜ համար դարձել անպիտան…

*

Քաղաքը ո՜րբ է, քաղաքում բո՛թ է,

Քաղաքի գլո՜ւխն՝ անգլուխ,

… Հերթի՜ են կանգնել «կասկա՜ծն» ու «ամո՜թը»

Քաղաքագլուխ դառնալու:

*

Այս մի փորձության գինի՜ն էլ տտիպ

Քեզ կխմեցնեն, բա՜խտ է, ի՞նչ անես,

… Կամ մի «ծաղրածու» կկանգնի գլխիդ

Կամ էլ «պահանջված մի կին» աներես…

*

Թե ի՞նչիդ էր պետք «սե՜ր, համերաշխությո՜ւն»

Երբ միշտ եղե՜լ ես մաքո՜ւր ու հստակ,

… Պատա՜նը՝ պատա՛ն է, ի՞նչ տարբերություն

Լինի այն «թավշյա՜» թե «սպիտակ» …

*

Կյանքի դպրոցը չավարտած ստվերնե՜րը

Քարերիդ վրայով կանցնե՜ն, կգնա՜ն,

Գաղթականի սիրտ-հոգի ունեցողնե՜րը

Չե՛ն կարող քեզ լինե՜լ տիրակալ…

*

Լալի՜ս է քաղաքս, ամոթի՜ց, ցավի՜ց,

Ասես թե մա՜յրն է լալիս զավակի համար,

Ասես խլե՜լ են, պոկե՜լ մոր կրծքից

Որդու մանկության գույնե՜րը պայծառ:

*

Ես վատատե՛ս չեմ, սիրելի՜ քաղաք,

Հաշվի՜ր թե մանո՜ւկ ես մանկապարտեզում,

… Այս «մանուկների» հո՜սքը խելագար

Չի՛ կարող սասանել հիմքերդ ամուր:

*

Ոչ Կարթագե՜նը կա՛, ո՛չ Բաբելոնը,

Ո՛չ Պոմպեյը կա՛ և ո՛չ էլ Տրոյա՜ն…

…Բոլո՜ր ճանապարհները տանում են Հռո՜, մ

Իսկ իմ ճանապա՜րհը՝ միայն Երևան:

*

Գրա՜ծս գանգա՛տ չէ և ո՛չ էլ հորդո՜ր,

Գրա՜ծս քաղաքիս վի՜շտն է անսահման,

Որ քաղաքը իմ դարձել է ոսկո՜ր

Կռվող շների՜ ոհմակի համար:

*

Կծկվել է քաղաքս ցավից ամոթի՜,

Ներսում արհավի՜րք, դրսում դավադրա՜նք,

… Ի՞նչպես հավատա, որ թոհուբոհի՜

Օրերն այս կանցնե՜ն, կգնա՜ն: