Ժողովուրդը նման դեպքերում ասում է` աղվեսն իր պոչն է վկա բերում: Թալանի նախահայրը ամենուր թալան է փնտրում, որ սեփական մանր շահերն առաջ տանի: Ամոթ է: Չի ստացվելու: Մեր գործունեությամբ ավելի քիչ տարածք ենք թողնելու նման ցնդաբանությունների համար:

Մաղձոտ, նենգությամբ լի հոդվածները ես չեմ մեկնաբանում: Եթե մարդիկ այդքան վստահ են, որ Հայաստանը գնում է դեպի կործանում, և դրանից երջանիկ են, ապա ես չեմ ցանկանում մեկնաբանել դա: Ես նման ցինիզմը չեմ մեկնաբանում:

Բնական եմ համարում, որ այսօր արմատական ընդդիմությունը՝ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը քննադատում է: Ես բազմիցս ասել եմ, որ Սերժ Սարգսյանի արտաքին քաղաքականությունը բավականին նմանություններ ունի Լևոն Տեր-Պետրոսյանի արտաքին քաղաքականության հետ: Իհարկե կարող են լինել պրոցեսներ, որոնք անդառնալի լինեն: Լևոն Տեր-Պետրոսյանին համարում եմ շատ հեռատես մարդ, նրա օրոք մենք պատերազմ ենք հաղթել, բայց ամեն ժամանակաշրջան ունի իր առանձնահատկությունները, այսօր աշխատելու ժամանակն է, ոչ թե քննադատելու: Պետք է ասել, որ սխալների մի մասը գալիս է հնուց:

Գագիկ Ծառուկյանի կողմից մեկնաբանություն չի լինի Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հոդվածի վերաբերյալ:

Ես Լևոն Տեր-Պետրոսյանի շատ վերլուծությունների ու մեկնաբանությունների հետ միգուցե համաձայնեմ, բայց մի շարքի հետ էլ այլ կարծիք ունենամ: Իսկ ընդհանուր առմամբ չէի ուզենա խորը մեկնաբանել: Քառյակի քաղաքական օրակարգում այդ խնդիրները դրված չեն, ինքը որպես hանրապետության առաջին նախագահ իր մեկնաբանությունները տալիս է, որի իրավունքն ունի: Հիմա մենք չշտապենք, սպասենք դեպքերի ընթացքին:

Ինչպես նախկինում ասել եմ, իշխանությունը, այդ կառավարության փոփոխությամբ, սահմանադրական բարեփոխումներ ձեռնարկելով, ժամանակ շահելու խնդիր է լուծում: Եվ ես չգիտեմ` կարո՞ղ է ընդդիմությունը սահմանադրական հանրաքվեի փուլի ժամանակ մեծ դիմադրություն ցույց տալ, որովհետև ժամանակն այլևս աշխատում է ի օգուտ իշխանության: Որքան ժամանակն առաջ շարժվի, իշխանության օգտին է լինելու` բացառությամբ մի դետալի: Այդ դետալը կոչվում է ներտնտեսական բարդ իրավիճակ, որովհետև սոցիալ-տնտեսական իրավիճակը բավականին վատթարացել է, և իշխանությունը, կարծես թե, արտաքին դաշտում այլևս գործընկեր չունի, բոլոր կողմերից մերժված է:

Ես ուղղակի կարծում եմ, որ եթե առաջին և երկրորդ նախագահների համոզմամբ՝ սա օրհասական պահ է, և Հայաստանի կործանման պահն է, ապա ներեցեք, նրանց դիտարկումներից դա չի երևում: Մեկը մարզվում է Ռուսաստանում, իսկ մյուսն էլ Հայաստանի կործանման մասին հերթական հոդվածն է տպագրում: Արտաքին քաղաքականության մեջ կատարվող իրադարձություններին արձագանքեցին հետին թվով, չափազանց կոշտ, սակայն ոչինչ չձեռնարկելով: Ուղղակի տհաճ է: