Ես ինքս գրում եմ լատինատառ, քանի որ հեռախոսի մեջ չեմ ներբեռնել հայերեն գրելու ծրագիրը: Պատճառը միայն դա է: Չնայած` խոստովանեմ, որ էսպես ավելի արագ է ստացվում, քանի որ արդեն վարժվել եմ, իսկ հայերենի դեպքում զուտ սովորելու խնդիր է:

Ինչու «Ֆայսբուք»-ն ու մյուս սոցցանցերը մեր միակ հո՞ւյսն են , որ եթե հայերեն չենք օգտագործում, ուրեմն` կորավ գնա՞ց: Շատ մարդիկ հայրենասիրություն են խաղում, և օգտագործում Զիա Բունիաթովի հայկական արժանապատվությունը` ստորացնելու համար հնարած «հայատառ» բառը: Ամոթ է, ուղղակի հայրենասեր են խաղում: Հայրենասեր նշանակում է պատմությունդ իմանաս, մշակույթդ տարածես, ապացուցես քո մտավոր ունակություններով, որ լավագույն ազգն ես: Ինձ հետաքրքիր է` հայկական այբուբեն օգտագործողներից քանի՞սն են իրենց համարում, և իրականում ավելի հայրենասեր են, քան օրինակ Շառլ Ազնավուրն, ով իր ֆեյսբուքյան էջն ընդհանրապես ֆրանսերեն է վարում:

Այստեղ հայրենասիրության հարց չէ, այլ` պարզ տրամաբանության, հայերենը գրվում է հայատառ, վրացերենը` վրացատառ, չինարենը` չինական հիերոգլիֆներով և այդպես շարունակ: Ինձ թվում է` 90 տոկոսն ուղղակի ալարում է «alt-shift» սեղմի, ու մեկ -երկու շաբաթում սովորի հայկական տառերի տեղերը: Ցավալի է, որ մի հայ մարդ սրանից 1600 տարի առաջ, անհարմարություններ զգալով ասորական ու հունական տրանսլիտից, նստել ու հայկական տառեր է ստեղծել՝ հատուկ հայոց լեզվի հնչյունաբանությանը համապատասխան, իսկ շատերն ինձ հիմա բացատրում են, որ լատինատառ այբուբենով Խ-ն դա KH-ն է, Ր-ն դա R-ն է, իսկ, թե ո՞րն է, Ռ-ն, Ճ-ն, Ժ-ն, Ծ-ն, Փ-ն, Թ-ն՝ անհայտ է մնում:

Շատերը լատինատառ են գրում, քանի որ միաժամանակ մի քանի լեզուներով են աշխատում ու շփվում, և դժվար է ամեն անգամ լեզուն փոխել: Դա չի նշանակում, որ հայերենը ավելի քիչ են սիրում կամ ավելի վատ գիտեն:

Մի անգամ ծանոթ ուսուցչիս հանդիմանեցի լատինատառ մեկնաբանություններ անելու համար, արդարացավ, որ հայատառի դեպքում ուղղագրական սխալներ կանի, աշակերտների մոտ խայտառակ կլինի: Ու թող ասածս մերկապարանոց չհնչի, բայց լատինատառ գրելը ոչ մի արդարացում չունի, այն պարզապես մայրենի լեզվի հարցում անգրագիտությունը քողարկելու միջոց է:

Մենք ինքներս հեշտությամբ, առանց որևէ քարոզչության տրվելու, ինքնուրույն, մեր կամքով սիրով մասնակից ենք լինում մեր տառերի աղավաղմանը, այն արհամարհելուն, չհարգելուն՝ չգիտակցելով, որ այն ազատության ու անկախության մեր միակ գաղտնագիրն է: Լատինատառ հայերենը նման է անընդհատ ուրիշի զգեստները, դեմքը հագած ման գալուն: նորագույն տեխնոլոգիաները բոլոր հնարավորությունները տալիս են և համակարգչում, և բջջային հեռախոսներում ունենալ հայատառ ստեղնաշարեր:

ԿԳ նախարարը մշտապես խրախուսել է վիրտուալ տիրույթում հայատառ գրելը: Դեռևս անցած տարի պաշտոնապես դիմել է նաև էյփլ (Apple) ընկերությանը, որպեսզի իրենց կողմից արտադրվող սարքերում արվեն համապատասխան տեխնիկական և ծրագրային հավելումներ, ինչը պետք է թույլ տար այս սարքերով գրել հայատառ հայերենով:
Քննարկվում է նաև հայատառ հայերենի տարածման այլ տարբերակներ ևս, որոնց մասին խոսելն այս պահին վաղաժամ է: