Մարդ չգիտի` ուրախանալ Շալանդի հրաժարականով, թե ոչ: Փաստացի` Հայաստանի հավաքականի ղեկը ստանձնեց մեկը, ով կարողացավ փոխել մեր տակտիկական դասավորությունը: Այսինքն ընկալեց, որ մենք ունենք այնպիսի կազմ, որը թույլ էր տալիս խաղալ ինչպես 4, այնպես էլ 3 կամ 5 պաշտպանով: Ընդ որում մենք հնարավորություն ունեինք այդ վերադասավորումներն անել խաղի ընթացքում: Կազմը թույլ էր տալիս, ֆուտբոլիստներն ունիվերսալ են մեր: Շալանդը կարծես թե ամեն ինչ ճիշտ էր անում, ֆուտբոլիստներին ճիշտ էր ընտրում, բայց մեզ պակասում էր ոչ թե ֆուտբոլիստ, այլ կոլեկտիվ, կարգապահ ֆուտբոլ: Ի՟նչ եղավ Ալաբանիայի հետ խաղում: Արագ գոլ խփեցինք ու մտանք դարպասային հրապարակ` սպասելով, որ մրցակիցը կսկսի հախուռն գրոհել: Այդտեղից էլ հակագրոհելու շանս, ինչը մեզ մոտ շատ լավ է ստացվոմ: Սակայն ալբանացիները խաղի առաջին րոպեից մինչև վերջինը ընտրել էին նույն` բարձրից փոխանցումների մարտավարությունը: Դա շատ ակներև էր: Այդ պարագայում արդեն ճակատագրական եղավ թիմի ֆիզիկական պատրաստակամությունը: Տղաները ոչ միայն հարված չէին կատարում դարպասին, այլև չէին էլ գրոհում: Խոտանն այնքան շատ էր, որ մի ամբողջ ընտրական ցիկլի համար կհերիքեր: Փաստացի միակ ստացված հնարքը Մխիթարյանինն էր հանդիպման սկզբում: Այստեղ կարող էր կրկնվել Դանիայի 0-4 օրինակը, եթե մենք գործեինք մի փոքր համարձակ: Դիմացը մրցակից չկար: Բոլոր առումներով Հայաստանի հավաքականը ՊԵՏՔ Է, ՈՐ գերազանցեր մրցակցին` ինչպես անհատապես, այնպես էլ թիմային խաղով: Բայց ցավոք պարտվեցինք:
Շալանդը հրաժարական տվեց: Հետո՟: Ո՟վ է լինելու հաջորդը: Վարդան Մինասյա՟ն: Չեմ հավատում: Սարգիս Հովսեփյա՟ն: Առայժմ ոչ: Հիշում եք ինչպես Վարդանը գլխավորեց մեր հավաքականը: Մի քանի խաղ աշխատեց ՊՈՐՏԵՐՖԻԼԴԻ հետ, նոր նշանակվեց: Բայց Շալանդը ՊՈՐՏԵՐՖԻԼԴ ՉԷ: Դեռ աշխատելու տեղ ունի Սարգիս Հովսեփյանը: Մի օր կգլխավորի հավաքականը: Միշել Տեր Զաքարյա՟ն, Աբրահամ Խաշմանյա՟ն: Անկեղծ` ով էլ լինի` ոչ երանի իրեն: Հաջողություն եմ մաղթում: Վիճակն իրոք օրհասական է... խոսքս մրցաշարային աղյուսակի մասին չէ ամենևին էլ....