Երեկ Հանրապետության նախագահ Սերժ Սարգսյանի մոտ ԴԱՀԿ-ի պետի պաշտոնակատարը գեղեցիկ խոսքերով պատմում էր, թե քաղաքացին ինչպես սմարթֆոնով կարող է արագ ինչ-որ հարցեր լուծել: Սպասում էի, որ նախագահը հարցնի, իսկ եթե քաղաքացին սմարթֆոն չունի՞, չհարցրեց: Ժողովրդից էլ չեք հարցնում՝ էս պաշտոնյաները ճիշտ են ասո՞ւմ, թե...... Քանի որ իրենք չեն հարցնում այդ մասին, ես էլ որոշեցի իմ պատմությունը գրել: Ես սմարթֆոն չունեմ, պարտաճանաչորեն մուծել եմ ՃՈ-ի կողմից ուղարկած տուգանքները: Մասնավորապես, վարչական տույժ նշանակելու մասին ապրիլի 25-ի որոշման մասին ծանուցվել եմ մայիսի 6-ին, վճարումը կատարվել է հունիսի 6-ին: Հոկտեմբերի 8-ին ԴԱՀԿ-ից ստանում եմ կատարողական վարույթ հարուցելու և իմ հաշվեհամարներին 11.250 դրամ արգելանք դնելու մասին որոշումը: Հոկտեմբերի 10-ին գնում եմ ՃՈ, ցույց եմ տալիս մուծման անդորրագիրը: Ինձ ասում են դիմում գրի ՃՈ-ի պետի անունով, գրում եմ, որտեղ նշում եմ, որ սպասում եմ գրավոր պատասխանի: Մինչ օրս ոչ մի պատասխան չեմ ստացել, արգելանքը շարունակում է մնալ ուժի մեջ: Այսօր՝ նոյեմբերի 3-ին, զանգահարում եմ ԴԱՀԿ-ի վարչական ակտերով բռնագանձումների բաժին իրենց նշած հեռախոսահամարներով, ոչ մեկը չի պատասխանում: Ա՛յ, էսպես էլ աշխատում են ժողովրդի հետ ու ժողովրդի համար: Վերջապես գտնում եմ ԴԱՀԿ-ից մի հեռախոսահամար, ասում եմ խնդիրն ու 0.5 ժամ անց զանգում և ասում են՝ արգելանքը կհանվի: Երբ հարցնում եմ, թե ինչպե՞ս այսքան արագ գտաք լուծումը, պատասխանում են, որ ՃՈ-ից են պարզել, որ վճարումը կա: Հիմա ես չեմ, Դուք եք, պարոն նախագահ, ի՞նչ կանեիք, եթե իմ փոխարեն Դուք լինեիք ու այդ վիճակում լսեիք ՃՈ-ի, ԴԱՀԿ-ի պետերին: Դուք ժողովրդի մեջ տարբեր բնագավառներում կուտակված ակնհայտ դժգոհությունների վերաբերյալ Ձեր փորձից պետք է իմանաք, թե բոլոր պաշտոնյաներն ինչպես են Ձեզ շատ սիրուն ու գունավոր ներկայացնում են իրենց չարած գործը, որից դժգոհությունները չեն նվազում, այլ՝ ընդհակառակը: Նրանց ավելի շատ պիտի չհավատաք, քան՝ հավատաք: Ես և շատերն արդեն կորցրել են որևէ մեկի նկատմամբ հավատը: