Առաջին պատճառը նրանց կենսամիջավայրն է: Տևական ժամանակ բաց օդում, տարվա բոլոր եղանակներին եռանդագին մարզվելն արագացնում է մաշկի ծերացումը (ցուրտը, քամին ու հատկապես արևը բացասական ներգործություն են ունենում): Ուլտրամանուշակագույն ճառագայթները քայքայում են կոլլագեն (սոսնձատու) և էլաստիկ կամ առաձգական հյուսվածքի հիմնական նյութերը: Դառնալով նվազ ճկուն, մաշկն սկսում է կնճռոտվել:

Նյարդարմատային ծերացման տեսության հիմնադիր, ամերիկացի քիմիկոս Դենհամ Հերմանը, որն ապրել է 98 տարի, ծերացման վերաբերյալ հավելյալ մեկնաբանություն է տվել: Ըստ նրա՝ ծերացումն արագացնում են այն ազատ ռադիկալները, որոնք գրոհում են մեր բջիջների վրա ու հանգեցնում են դրանց վաղաժամ մաշվելուն: Ինտենսիվ ու տևական մարզումները պարտադրում են թթվածնի գերսպառում, որն էլ հանգեցնում է ազատ ռադիկալների գերարտադրության, իսկ այդ գերարտադրությունը մեծացնում է մաշկի ծերացումը:

Սրան հավելենք նաև ցանկալի արդյունքի հասնելու ձգտման հարուցած ճնշումը: Աշխատանքայն սթրեսների ճանաչված մասնագետ, հոգեբան և հոգեբույժ Քրիստոֆ Բագոն համոզված է, որ «Սթրեսն օրգանիզմի վաղաժամ ծերացման կարևոր գործոն է: Այն ազդում է եղունգների որակի վրա, հարուցում է ճաղատություն, ծերացնում է մաշկը»:

Կա նաև մարմնի զանգվածի խնդիրը: Ավելորդ քաշ ունեցող շատ քիչ չեմպիոնների կհանդիպեք: «Բայց դա ի՞նչ կապ ունի ծերացման հետ», - կհարցնեք դուք: Նիհարությունից այտերը փոս են ընկնում, որը հաճախ հիվանդագին վիճակի է հանգեցնում: Իսկ սպորտով զբաղվելու դեպքում դա տեղի չի ունենում, բայց դրա տևողությունը ողջամտության սահմաններում պետք է լինի: Չի կարելի օրական վեց ժամ կամ տարեկան 11 ամիս մարզվել: Ինչպես հռոմեացի փիլիսոփա Սենեկան է ասել. «Բոլոր չափազանցությունները վնասակար են»: