Պատմաբան Վահրամ Թոքմաջյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Ի՞նչ էի ուզում ասել: Գյումրիս ֆանտաստիկ էր: Լույս կար քաղաքում: Հոսք, որը մեկ բառով չես նկարագրի: Իմ հարևան Շողիկ տոտան, որին երկար չէի տեսել ու կարոտել էի՝ ժպտում էր: Մարդիկ անկանոն ամբոխվում էին, խանգարում միմյանց, հակադարձ հոսում, բայց ժպտում էին: Էդ ամենն անում էին սիրով: Գորովանք կար՝ Անկախության շունչ: Քաղաքը, զառամյալ քաղաքը, բազում արհավիրքներ տեսած քաղաքը, կնճիռների մեջ խոհեմացած քաղաքը լցված էր պատանեկան ավյունով: Սեր էր տենչում: Շնորհակալ եմ բոլոր կազմակերպիչներին: |