Քաղաքական մեկնաբան Դերենիկ Մալխասյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Ազգային արժեքների պահպանման մասին կենաց ասել ու կուրծք ծեծելը միշտ էլ հեշտ է եղել իրական գործ անելուց։ Կապ չունի՝ պետական, թե հասարակական մակարդակով է դա արվում։
4-5-րդ դարի եզակի պատմամշակութային հոյակերտ կոթող է Երերույքի տաճարը։ Վաղ միջնադարից նման պահպանված կառույցներ Հայաստանում երևի մատների վրա կարելի է հաշվել՝ 1700 տարի կանգուն է։
Հայաստանի ամենավտանգված հուշարձանների ցանկում է ընդգրկված։
Սովետական տարիներին 2 անգամ ամրացման ու վերակառուցման փորձեր են եղել ու կիսատ է մնացել։ Տասնյակ տարիներով անուշադրության է մատնված եղել։
Բայց ինձ զարմացնում է այն մարդկանց ինքնավստահությունն ու անհոգությունը, ովքեր առանց վարանելու 1700 տարեկան տաճարի վրա փորագրում են իրենց անունները։ Ասենք` 11-րդ դարում Բարգրատունյաց Հովհաննես – Սմբատ արքայի կինոջ հովանավարությամբ տաճարի վերանորգման մասին փորագրության տակ մերօրյա փորագրություններ են։
Ինչպես վկայում է Թորոս Թորամանյանը` տաճարի ավերման գործում մեծ «ներդրում» է ունեցել մարդկային գործոնը։
«Տարակույս չկա, որ եթե բարբարոս ձեռքեր քմահաճ կերպով այս շենքից քարեր չպոկեին, օգտվելով քարերի անհամեմատ խոշորությունից և սրբատաշ վիճակից իրենց բնակարաններ, գոմեր և մարագներ շինելու համար, այս շենքը մինչև այժմ էլ կանգուն պիտի մնար դեռ երեկ շինվածի նման, ինչպես երևում են այդ նորակառույց վիճակը շենքի պատերի ձեռք չտված մասերի վրա»։