«Ազատ քաղաքացի» քաղաքացիական նախաձեռնությունների աջակցման կենտրոնի ղեկավար Հովսեփ Խուրշուդյանը գրել է. «Անվտանգությունն այսօր Հայաստանի համար թիվ մեկ առաջնահերթությունն է և զարմանալիորեն հենց անվտանգության թեմայով գրեթե որևէ քննարկում չի ծավալվում մեզանում։

Պատերազմում մեր պարտության հետևանքով առաջացած բազմաթիվ անվտանգային վնասների հետ մեկտեղ նաև երկու դրական արդյունքի կարող ենք հասնել, եթե շատ ուզենանք և ճիշտ գործենք․

1․ Պահենք մեր ինքնիշխանությունը մինչև որ կկարողանանք (կախված նրանից, թե Ռուսաստանում ընթացող քաղաքական գործընթացներն ինչ արագություն կունենան) իր անիմաստությունը և անհուսալիությունն ապացուցած ՀԱՊԿ-ից դուրս գալ և ԱՄՆ-ի հետ անվտանգության պայմանագիր կնքել, ներառյալ ԱՄՆ-ի ռազմաբազայի տեղակայումը՝ ապահովելու համար մեր երկարաժամկետ անվտանգությունը և հայ-թուրքական հարաբերությունների կարգավորումը՝ ԱՄՆ-ի էգիդայի ներքո։ Որպես դրա հնարավոր շարունակություն և դրա ֆինանսա-տնտեսական ապահովում՝ Եվրոմիության և որոշ արաբական երկրների հետ տնտեսական հարաբերությունների խորացումը։ ՆԱՏՕ մտնելը շատ ավելի խնդրահարույց է, քանի որ նախ Թուրքիան կարող է արգելափակել դա վետոյով, բացի այդ, դրա համար ստիպված կլինենք հրաժարվել Գյումրիում ռուսական ռազմակայանից, ինչը չի բխում մեր շահերից։

2․ Արցախի անկախության միջազգային ճանաչումը, որին առանց առաջին կետի իրագործման, կամ առնվազն Հայաստանում դրան միտված հստակ գործընթացների, վախենամ, հնարավոր չլինի հասնել։

Իսկ Ռուսաստանի հետ ռազմատեխնիկական և անվտանգային ոլորտներում հարաբերությունները, կարծում եմ, շատ ավելի արդյունավետ կլինեն այն ժամանակ, երբ մենք լիարժեքորեն կանկախանանք Կրեմլից և իրավահավասար և փոխադարձ շահերի հարգանքի վրա կառուցած հարաբերություններ կունենանք այդ երկրի հետ։ Կրեմլում առկա «куда они денутся» կայսերապաշտական մտայնությունը ոչ մի լավ բանի չի բերել մեր հարաբերությունների զարգացման տեսակետից։ Կրեմլում պետք է հասկանան, որ «денутся, еще как денутся, если захотят»: Դա են ցույց տալիս Ռուսաստանի հարաբերությունները ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիայի, Հունաստանի և Բուլղարիայի հետ։ Իսկ ամերիկյան և ռուսական բազաների՝ մեկ երկրում համատեղ առկայության նախադեպ եղել է Ղրղզստանը։

Ի դեպ, այն, որ կրեմլամերձ ռուսաստանյան լրագրողներն ու փորձագետներն ամեն անգամ աղաղակում են, որ Հայաստանում ԱՄՆ-ն իր խոշորագույն դեսպանատներից մեկն է պահում, հսկայական անձնակազմով, որն իրենից գրեթե ամերիկյան ռազմաբազա է ներկայացնում (90000 քառակուսի մետր տարածքն էլ հո Պուտինի ընկեր Քոչարյանի օրոք է ԱՄՆ-ին հանձնվել՝ դարձնելով այն իր տարածքով աշխարհի երկրորդ դեսպանատունը՝ Բաղդադից հետո), ցույց է տալիս, որ Կրեմլում լավ էլ կարող են համակերպվել նման հեռանկարի հետ։ Նույն այդ փորձագետները պնդում են, որ այսօր դեսպանատունն ունի 500-600 մարդ անձնակազմ, բայց հաշված օրերի ընթացքում կարող է ավելացնել այն 2000-ով։

Տարածաշրջանում Թուրքիային զսպման գործում շահագրգռված են թե՛ Ռուսաստանը, թե՛ ԱՄՆ-ը, թե՛ ԵՄ-ը և թե՛ Իսրայելը, Իրանն ու արաբական երկրները։ Ուրեմն, դա շատ էլ իրատեսական սցենար է, որի իրագործումը շատ իմաստներով մեզնից է կախված»։