Իրավապաշտպան Վարդան Հարությունյանի ֆեյսբուքյան գրառումը. «Կա հեծանիվը և կա անհոգ կյանքի տպավորություն ստեղծելու հիվանդագին մղումը։ Ավելի կարևոր խնդիրներ չկան։ Անվերականգնելի կորուստները չկան, որոնց մասին էր երեկվա հոդվածս։
Ինչ մեր լրատվական դաշտում հեծանիվի թեման է պտտվում, իմ գլխում էլ Ալեքսանդր Գալիչի «Երգ հեծանիվի մասին» գործն է պտտվում։ Ավելի ճիշտ՝ այդ գործի առաջին հատվածը։ Իրականում այն լուրջ գործ է ու լուրջ թեմա․ խորհրդային երկրում տաղանդավոր մեկը գիրք հրապարակել չի կարող, եթե խորհրդային չափորոշիչների մեջ չի տեղավորվում։ Առաջին հատվածը, բայց, մեր օրվանն է համահունչ։
Ах, как мне хотелось, мальчишке,
Проехаться на велосипеде.
Не детском, не трехколесном, -
Взрослом велосипеде!
И мчаться навстречу соснам,
Туда, где сосны и ели,
И чтоб из окна глядели,
Завидуя мне, соседи:
- Смотрите, смотрите, смотрите!
Смотрите, мальчишка едет
На взрослом велосипеде!..»։