Քաղաքական մեկնաբան Հակոբ Բադալյանի գրառումը․ «Պատկերացնենք, որ արդարադատության փոխնախարարի պաշտոնին նշանակվել է մարդ՝ անկախ սեռից ու տարիքից, որը չունի Ռոբերտ Քոչարյանի կենսագրական գրքով լուսանկար, և առավել ևս լուսանկար Ռոբերտ Քոչարյանի կամ նախկին որեւէ նախագահի որեւէ հարազատի հետ:
Հանրության եւ պետության համար որեւէ նշանակման օգտակարություն չափվում է դրանո՞վ, թե՞ նշանակվողի կենսագրությամբ, մասնագիտական ընթացքով, կոմպետենտությամբ:
Կարծում եմ, որ տրամաբանությունը խոսելու է երկրորդ տարբերակի օգտին:
Ուրեմն ինչո՞ւ ենք մենք՝ հանրությունը, պարբերաբար խոսում մեզ փաթաթված «նախկին-ներկա» տրամաբանությամբ, հատկապես աայս անցնող տարիների ընթացքում առավելագույնս պատկերացնելով, որ այդ տրամաբանությամբ խոսույթ պարտադրելու ամբողջ իմաստն ու նպատակը եղել է ոչ թե պետական արդիականացումը, կառավարման որակի փոփոխության հասնելը, այլ պարզապես այդ մանիպուլյատիվ էֆեկտով ներքաղաքական կոնյուկտուրային հարցեր լուծելը:
Ըստ այդմ, կարծում եմ հանրային շահը առավել պաշտպանված լինելու շանս ունի ոչ թե հարցադրումներում, թե ինչո՞ւ է նշանակվել այս կամ այն «նախկինը», այլ, թե երբ է վերջ տրվելու նախկին-ներկա մանիպուլյացիան և չափանիշ դառնալու՝ կոմպետենցիան, աշխատանքային կենսագրությունն ու արդյունքը:
Իհարկե, առայժմ քիչ շանս եմ տեսնում, որ հանրությունը տեսանելի ապագայում դուրս կգա «նախկին-ներկա» տրամաբանության թակարդից»: