ՊԵԿ նախկին նախագահ Դավիթ Անանյանի ֆեյսբուքյան գրառումը․ «Օրվա անիմաստ իրադարձությունների համատեքստում...
Շատ մշակույթներում «բնության խզբզանք» արտահայտությունը այլաբանորեն է կիրառվում՝ նկարագրելու մարդկանց, ովքեր չունեն կամքի ուժ, բարոյական սկզբունքներ կամ էական ներդրում չունեն հասարակության մեջ:
Եթե պատկերացնենք մարդկությունը որպես Աստծո կամ բնության կողմից ստեղծված մի հոյակերտ նկար, ապա այս կտավում յուրաքանչյուր մարդ առանձին ֆրագմենտ է, որը խորություն և բազմազանություն է հաղորդում նկարին: Այնուամենայնիվ, ինչպես ցանկացած արվեստի կոթողում, այնպես էլ Աստծո ու բնության կողմից ստեղծված համայնապատկերում, հաճախ վրձնահարվածները կարող են թվալ (իսկ որոշ դեպքերում` իրապես) մշուշոտ են կամ անտեղի. դրանք «խզբզոցներ» են:
Այլաբանական իմաստով «բնության խզբզանք» բնորոշված մարդիկ նման են անորոշ կամ պատահական վրձնահարվածների, որոնք առաջին հայացքից չեն տեղավորվում ընդհանուր պատկերի մեջ, չեն կրում հստակ իմաստ կամ նպատակ և երբեմն նույնիսկ կարող են թվալ որպես նկարչի սխալ:
Այդպիսի «բնության խզբզանքները», ըստ էության, այն անհատներն են, որոնց վարքն ու գործողությունները խոչընդոտում են սոցիալական փոխազդեցությանը, նվազեցնում ընդհանուր ներդաշնակությունը կամ նույնիսկ հակադրվում են առաջընթացին, առողջ էթիկային և բարոյականությանը: Նրանք չեն գտնում մարտահրավերներին դիմակայելու կամ նույնիսկ զարգացման ընդհանուր հոսքով առաջ շարժվելու դիմացկունություն՝ դեպի լավը փոխվելու կարողություն:
Ընդհանուր կտավի վրա վառ և ոգեշնչող գույներ լինելու փոխարեն՝ դրանք մնում են անտեսանելի, և, եթե արվեստի աշխարհում յուրաքանչյուր խզբզոց կարելի է վերածել գեղեցկության տարրի, եթե դրան մոտենաս ստեղծագործական համբերատարությամբ և մակերեսային տպավորության խորությունը տեսնելու ցանկությամբ, ապա իրական կյանքում «բնության խզբզանքներ» պիտակավորված մարդիկ իրենց ներսում փոխվելու, աճելու և հասարակության մեջ իմաստալից ներդրում ունենալու ներուժ, սովորաբար, չեն ունենում»:
