Քաղաքացիությունը՝ լոկ միայն հպատակությունն է այս կամ այն երկրին ու իր օրենքին, որը կարող է քոնը չլինել, չլինել քո ազգինը։ Հպատակ լինելը, հայրենասեր լինել չի՜։ Ի՞նչի համար դու պիտի պաշտպանես "այսինչ" երկիրը, ի՞նչի համար պիտի գնաս բանակ, ի՞նչի պիտի ապրես այդ կեցվածքով.... զուտ քաղաքացի լինելը ստոր և անհոգի է ազգակից և հայրենակից լինելու գաղափարից։ Հայրենիքը՝ քո տեղն է երկրագնդի մեջ, քո մասնիկը։ Ազգը՝ քո արյունն ա, քո մաշկի գույնն ա, քո նիստ ու կացը, արժեհեմակարգը, քո պապերի պատմությունը, անցյալը։ Քաղաքացիությունը՝ զուրկ է դրանից |