Ուշ միջնադարի Անգլիայում կաթոլիկների մի խումբ է եղել (անդամների մեծ մասն աշխահիկ կամ եկեղեցու քահանաներ) , որը վճռականորեն ընդդիմացել է դավանափոխ լինելու և բողոքական դառնալու՝ իշխանությունների պարտադրանքին: Նրանք բոլորը հավատարիմ են մնացել Հռոմի պապին, հրաժարվել են հավատարմության երդում տալ Անգլիայի միապետին որպես կրոնական բարձրագույն իշխանավոր: 1535-ից 1679 թվականներին նրանք մահապատժի են ենթարկվել որպես պետական դավաճաններ:

Բայց կաթոլիկ եկեղեցին նրանց նահատակներ է հռչակել, իսկ Լեոն 13-րդ, Պիոս 11-րդ, Պողոս 6-րդ և Հովհաննես-Պողոս 2-րդ պապերը նրանց երանելիների և սրբերի շարքն են դասել:

Այս նահատակները նաև փառաբանվել են որպես՝

* «Դուէի նահատակներ»,

* «Անգլիացի հիսունչորս նահատակներ»,

* «Անգլիայի և Ուելսի հարյուր յոթ նահատակներ»,

* «Անգլիայի և Ուելսի ութսունհինգ նահատակներ»:

Նկարում՝ Թայբերնի կախաղանի նկարազարդումն է, որը, ինչպես ասվում է, կառուցվել է 1680 թվականին՝ այն վայրում, որտեղ այժմ Մարմարյա կամարն է: Մեղադրյալին դեպի կախաղան տանելու ճանապարհին միշտ հսկայական բազմություն է հավաքվել:

(շարունակելի)