Բանավեճ կլոր սեղանի շուրջ` «Հայոց ցեղասպանության 100 ամյակը» թեմայով:

2015թ.-ի ապրիլի 20 -ին` պատմության ուսուցչուհի Լ. Համբարձումյանի գլխավորությամբ կայացավ բանավեճ` նվիրված Հայոց մեծ եղեռնի 100 ամյակին, որին մասնակցում էին VI- IX-րդ դասարանների 20 աշակերտներ: Աշակերտները մանրամասն ներկայացրեցին Հայոց մեծ եղեռնի պատմությունը` միաժամանակ շեշտը դնելով լուսավոր ապագա ունենալու գաղափարի վրա: Նրանք նաև կատարեցին հարցադրում` ուղղված հենց իրենց` թե ինչ կտա նրանցից յուրաքանչյուրին ցեղասպանության ճանաչումը և տվեցին շատ յուրօրինակ և իրարից տարբերվող պատասխաններ: Բանավեճի ողջ ընթացքում ցուցադրվեցին թեմայի հետ առնչվող տարբեր տեսանյութեր: Աշակերտները ներկայացրեցին նաև այն երկրները, որոնք այսօր ընդունել են Հայոց ցեղասպանությունը` ցուցադրելով նաև այդ երկրների դրոշները: Պետք է նշել, որ աշակերտները ողջ ընթացքում ակտիվ բանավիճում էին, ցուցադրելով իրենց բազմակողմանի գիտելիքները: Միջոցառման նպատակն էր, որ որպես վերջնակետ հասնել այն եզրահանգմանը, որ պետք է դասեր քաղել անցյալից` լուսավոր և հուսալի ապագա ունենալու համար:

Բանավեճին մասնակցություն ունեցավ նաև ԵՊՀ դասախոս, «Երիտասարդ պատմագետների ասոցիացիայի» նախագահ` Լիլիթ Մկրտչյանը:

Բանավեճի ընթացքում IX դասարանի աշակերտ Բեգոյան Սարգիսը ներկայացրեց ցեղասպանությանը նվիրված իր գրած մի քանի ստեղծագործություն, ստորև ներկայացված են դրանցից 3-ը:

Ախ ինչ ցավեր

Ա~խ ինչ ցավեր ենք մենք տեսել,

Ա~խ ինչ վերքեր դարձած երգեր,

Մարդիկ դարձած անգին քարեր,

Աշխարհով մեկ՝ թանկ զարդեր:

Շատ ենք տեսել մենք դարդ ու ցավ,

Մի՞թե ամեն ինչ անցավ,

Հայի միտքը դառնացավ,

Վիշտը մեծ է, կյանքը՝ կարճ:

Չար ազգը պիտ պատժվի,

Մի՞թե հայը ոչինչ չարժի,

Որ ոչ մի ազգ մեզ չօգնեց

Աչքը փակեց ու շահարկեց:

Գիտեն հայը մոռացել է,

Ոչ՝ ցավը կուրացրել է

Վշտերի մեջ բյուրավոր

Կա մեկը շատ ցավոտ:

Հայը զոհ է միշտ էլ կյանքում,

Միշտ հաղթել է մարտի դաշտում,

Բայց այսօր արի ու տես

Հայը լուռ է առյուծի պես:

Պահը կգա, կհարձակվենք,

Անգութ թուրքին կհոշոտենք,

Գնալու ենք Անի ու Վան

Չխանգարե՛ս, թուրք մարդասպան:

Վրեժի ժամ

Եղեռն ապրած մի ժողովուրդ,

Որ ունի հին պատմություն

Դար առաջ տվիր զոհեր միլիոնավոր,

Միևնույն է չունես կայուն խաղաղություն:

Անցավ արդեն հարյուր տարի,

Թափվեց արյունն ամբողջ ազգի

Կոտորվեցին բազում քաջեր,

Մի՞թե կգան խաղաղ օրեր:

Հայը կարող էր մտքով ապրել,

Հայը կարող էր բոլորին սպանել

Եվ ու՞ր է այստեղ լեզուն մարդկային

Եթե կա թուրքը դաժան անհոգի:

Կորավ սերունդը քաջ ու խելացի

Հողի տակ անցավ՝ դառնալով մոխիր,

Վշտով տապակվեց հայը քաջարի

Մեկ է գալու է ժամը վրեժի:

Աստված գիտի, թե ինչ կլինի,

Կպատժվի թուրքը, թե՞ կարդարացվի,

Արդար դատաստան ոճրագործ թուրքին

Ու պատժի դրոշմ նրա ճակատին:

Անանուն

Հայրենի բանակ, զորավա՛ր ու քա՛ջ

Պատերազմ ելար, կռվեցիր պատշաճ,

Տվեցիր զոհեր, զինվոր, մարտիկներ,

Քաջաբար ընկան Թաթուլն ու Մոնթեն:

Հայերը միշտ էլ փառքով են ապրել,

Հայերը միշտ էլ վեր են խոյացել,

Հայերն ապրել են ու պիտի՛ ապրեն

Քաջ ու խելացի, հայն արդարացի:

Հայերի կյանքում եղել է անկում,

Եղել է միշտ էլ նա կռվի դաշտում,

Արդար է ապրել նա իր ողջ կյանքում,

Գլուխը կախել, բայց վեհ է ապրել:

Անի ու Դվին, Խոյ ու Սալմաստ

Պատերազմին միշտ եղե՛ք պատրաստ,

Ետ ենք բերելու հողերը կորցրած

Հայի վրեժից չմնա՛նք ծարավ: