-Կարծում եմ, որ այդ տարիները բարեխիղճ ծառայության տարիներ են եղել, քանի որ առաջին իսկ օրվանից ջանացել եմ համայնքի համար, ապրել գյուղացու հոգսերով` նրա հետ, ընկերական խաղաղ ու հարազատ միջավայրում, ընկերներով շրջապատված: Ինչ-որ արդյունքի, անշուշտ, հասել ենք: Աշխատել եմ բաց ու թափանցիկ, այնպես, որ հանրությունը տեղյակ լինի կատարվող աշխատանքների, ընթացիկ գործերի ու միջոցառումների մասին: Պարտավոր ենք գյուղացու համար անել ամեն հնարավորը, առավել ևս, եթե խոստացել ենք այս կամ այն խնդիրը լուծել, գործն առաջ տանել: Առաջնահերթ կարևորություն է տրվել ճանապարհների ասֆալտապատմանը, արտաքին լուսավորության անցկացմանը: Նախորդ տարի 1, 5 կմ ճանապարհահատված է լուսավորվել, մի փողոց ասֆալտապատվել: Հայոց մեծ եղեռնի 100-ամյա տարելիցի կապակցությամբ գյուղի սկզբնամասում խաչքար է տեղադրվել: Պուրակն է բարեկարգվել, կանաչապատվել, նստարաններ են տեղադրվել: Աղբահանության, կոյուղագծերի վերանորոգման աշխատանքներ են կատարվել և այլն: Առաջարկ ենք ներկայացրել «Վեոլիա ջուր» ընկերություն` սպասարկելու համայնքի կոյուղին: Մանկապարտեզը ծանրաբեռնված է գործում (4 խումբ, 140-150 երեխա): Ամեն առումով կանգնած եմ գյուղացու կողքին, օգնում եմ` ինչպես ընկերն ընկերոջը կօգներ: Հատկապես նեղության պահին է մարդը զգում օգնության կարիք. բժշկի հարց է լինում, դեղի, սննդի և այլն: Շատ, շատ են խնդիրները, և միայնակ անհնար է, ինչպես ասում են, դրա տակից դուրս գալը: Փառք Աստծո, մեր կողքին են ընկերները: Նրանց շնորհիվ շատ խնդիրներ են լուծվում: Մեկ ձեռքը, ժողովրդի խոսքով, ծափ չի տա, մենակ մարդն էլ ոչինչ չի կարող անել: Իր հերթին էլ համայնքապետարանի աշխատակազմն է սրտացավ ու նվիրված գործում: Ջանում ենք ամեն հարցի լուծում տալ, լսել, ընդառաջել ու հասնել մարդկանց»:

-Ինչու՞ ևս մեկ անգամ առաջադրվեցիք, արդյո՞ք չորս տարին բավարար չէ՞ համայնքապետի համար՝ կատարելու համայնքային ծրագրեր:
-Իրականում, որքան նպատակ իմ առջև դրել էի գրեթե կեսից ավելին իրականացրել եմ: Եթե ֆինանսը մշտապես բավարարի, ապա այո՛, չորս տարվա ընթացքում հնարավոր կլինի աշխատել ճշգրիտ և հստակ
ծրագրերով:

- Պարոն Մուրադյան Ձեր համայնքում մի փոքր տարաձայնություներով անցավ Ձեր նախորդ ընտրությունները, մտահոգված չե՞ք, որ հիմա ևս կունենա որորոշակի անդրադարձ:
- Ինչու մտահոգված չեմ, պարզաբանեմ. նախկինում մեր նախկին գյուղապետը դժբախտ պատահարով մահացավ, և արտահահերթ ընտրություններ կազմակերպվեց, որն էլ առիթ հանդիսացավ որոշակի խոսակցությունների շրջանառմանը, սակայն տարիներն անցել են և այսօր մեր համայնքի բնակիչն էլ ավելի գիտակցաբար է մոտենում դրան և փոխըմբռնումով:

- Համայնքային կառույցներից ո՞րոնք են գործում: Մշակութային կյանքը որքանո՛վ է զարգացած:
- Մշակութային կյանք, որպես այդպիսին, գրեթե չկա: Չկա, որովհետև չի գործում մշակութային ոչ մի օջախ: 5600 (չգրանցվածներով` մոտ 7 հազար) բնակիչ ունեցող համայնքի համար սա լուրջ խնդիր է: Հատկապես, որ ունեն տաղանդավոր երեխաներ, մեծ պոտենցիալ: Համենայնդեպս, դա չի նշանակում, թե պռոշյանցին հեռու է մշակույթից, սպորտից. այդ պահանջը նա որոշակիորեն բավարարում է դրսում: Բազմիցս դիմել և այսօր էլ շարունակում են դիմել տվյալ խնդրով` հուսալով, որ ինչ-որ կերպ կկարողանան լրացնել այդ բացը: Բացի այդ, մտահոգված են նաև դպրոցի խնդրով: 350 աշակերտի համար նախատեսված դպրոց հաճախողների թիվն այսօր հասնում է 780-ի, չհաշված, որ մոտ 150 երեխա էլ մայրաքաղաքի կրթօջախներ է հաճախում: Խոստացել են առաջիկայում լուծում տալ նոր շենքի (մասնաշենքի) կառուցման խնդրին` ընդգրկելով սոցներդրումների ծրագրում:

-Պռոշյանցին իր համայնքում որքանո՛վ է հարմարավետ զգում, չէ՞ որ դեռևս շատ բաց տեղեր ունեք լրացնելու համար:
- Պռոշյանում գյուղատնտեսությամբ զբաղվելն այնքան էլ շահավետ չէ, ահա թե ինչու մարդիկ հիմնականում առևտրի, սպասարկման ոլորտներում են ներգրավված: Մայրաքաղաքին մոտիկ է, իր կենցաղով, նիստուկացով քաղաքային կյանքին ավելի սերտացած: Շուրջօրյա ջրամատակարարում ունեն, իսկ ոռոգման ջրի խնդրում եթե նախկինում դժվարություններ կային, ապա ձեռնարկված միջոցառումների արդյունքում վիճակը բարելավված է: Պատահական չէ, որ արդեն ձգտում կա այգիներ հիմնելու, հողագործությամբ զբաղվելու:

-Ինչպե՞ս եք գնահատում ձեր մրցակցի ընտրվելու շանսերը:

-Մրցակցիս շանսերը ժողովուրդն է որոշում, ես չեմ թերագնահատում ոչ մեկի, կմրցենք, կտեսնենք: Ինքը լավ մարդ է, բոլորին հասնում է, մասնագիտությամբ բժշկուհի է։

Համայնք ղեկավարելը բավականին բարդ ու պատասխանատու աշխատանք է, քանզի տեղում խնդիրներն ու անելիքները շատ են, իսկ հնարավորություններն ու միջոցները` սահմանափակ: Այնուհանդերձ, ոչ մի դեպքում դա ընկճվելու, տեղի տալու պատճառ չի կարող լինել: Սիրում է կրկնել` միայն հաղթանակով, միայն առաջ… Իզուր չեն անցել Արցախյան պատերազմի ծանր ու դժվարին տարիները, պատերազմական փորձառությունը, ինչն ամբողջ կյանքում նրան ուղեկից է լինելու` առաջնորդելով դեպի լուսավոր ու պայծառ գալիք: