Նշանվել և պատրաստվում էինք հարսանիքին: Ծնողներս առաջարկեցին մինչ հարսանիքը, մի քանի օրով շրջագայության գնալ: Պարզվեց, որ նշանածիս ծնողներն արդեն Հյուսիսային Կովկաս մեկնելու ինքնաթիռի տոմսեր էին գնել: Եվ մենք հայտնվեցինք Հյուսիսային Կովկասում: Մի քանի օր թափառում էինք տարբեր վայրերով, այցելում սրճարաններ: -ՈՒզում ենք մեզ հյուրանոց հասցնել, այս ու՞ր եք բերել, -հարցրեցի: -Այո, քիչ հետո -ասաց տանտերն ու քաշեց նշանածիս ձեռքից: -Ի՞նչ ես անում, - ձգվելով դեպի ընկերուհիս ասացի ես: Այդ պահին երիտասարդները ձեռքերս բռնեցին, իսկ տանտերը, մյուսների հետ, մերկացնելով ընկերուհուս, սկսեցին անառակաբարո գործողություններ իրականացնել: Ուղեղս մթագնել էր, ճիգեր էի գործադրում նրան փրկելու համար, սակայն անզոր էի: -Հանգիստ, հանգիստ մնա, -ասաց մեկը, - թե չես ուզում ընկերուհուդ վիճակում հայտնվել: Ամբողջ ուժով վերցնելով հարսնացուիս, աչքերիս առջև, վայրենին սկսեց կուսությունից զրկել նրան, իսկ մյուսները` օժանդակում էին նրան: Հարսնացուս գոռում էր, օգնություն կանչում, սակայն մերկանդամ մեկ ուրիշն էլ փակեց բերանը: Ես այդքան ստորացած չէի զգացել ինձ, երբ մի քանի վայրենացած երիտասարդներ հերթով, կամ միաժամանակ, կենակցում էին ընկերուհուս հետ: Մեզ տեղ հասցրեցին միայն այն ժամանակ, երբ բավարարեցին իրենց անասնական ցանկությունները: Հարսնացուիս հետ ողջ գիշեր լուռ էինք: Նա լալիս էր, իսկ ես խոսքեր չէի գտնում նրան սփոփելու համար: Միայն հաջորդ օրը, խելքի գալով միայն սկսեցինք սիրով զբաղվել: Մտածում էի, թե ինչո՞ւ այդքան ժամանակ սեռական հարաբերություններ չէի ունենում հարսնացուիս հետ: Ու՞մ էի ինչ-որ բան ապացուցելու: Ինչո՞ւ եմ այս մասին հիմա պատմում: Բանն այն է, երբ ծնվեց մեր առաջնեկը, մինչև օրս, կասկածում եմ, թե նա իմ որդին է: Բայց, միևնույն է, նրան շատ եմ սիրում: |