Նշանվել և պատրաստվում էինք հարսանիքին: Ծնողներս առաջարկեցին մինչ հարսանիքը, մի քանի օրով շրջագայության գնալ: Պարզվեց, որ նշանածիս ծնողներն արդեն Հյուսիսային Կովկաս մեկնելու ինքնաթիռի տոմսեր էին գնել: Եվ մենք հայտնվեցինք Հյուսիսային Կովկասում:

Մի քանի օր թափառում էինք տարբեր վայրերով, այցելում սրճարաններ:
Մի օր էլ որոշեցինք գնալ մի էկզոտիկ պանդոկ, որը մեր բնակավայրից հեռու էր: Մի գավաթ գինի խմելուց հետո, տարվել էինք մեր ապագա կյանքի երազանքներով, մոռանալով, որ արդեն ուշ է: Նկաըեցինք, որ մյուս այցելուներն արդեն հեռացել էին պանդոկից: Պատրաստվում էինք դուրս գալ, երբ մոտեցան 20-25 տարեկան մի քանի երիտասարդներ, առաջարկելով իրենց ավտոմեքենայով տեղ հասցնել: Մենք համաձայնվեցինք: Սակայն հյուրանոց հասցնելու փոխարեն, տարան մի առանձնատուն, որտեղ մեզ դիմավորեց 30 տարեկանին մոտ մի տղամարդ, որն, ըստ երևույթին, նրանց առաջնորդն էր:

-ՈՒզում ենք մեզ հյուրանոց հասցնել, այս ու՞ր եք բերել, -հարցրեցի:

-Այո, քիչ հետո -ասաց տանտերն ու քաշեց նշանածիս ձեռքից:

-Ի՞նչ ես անում, - ձգվելով դեպի ընկերուհիս ասացի ես: Այդ պահին երիտասարդները ձեռքերս բռնեցին, իսկ տանտերը, մյուսների հետ, մերկացնելով ընկերուհուս, սկսեցին անառակաբարո գործողություններ իրականացնել: Ուղեղս մթագնել էր, ճիգեր էի գործադրում նրան փրկելու համար, սակայն անզոր էի:

-Հանգիստ, հանգիստ մնա, -ասաց մեկը, - թե չես ուզում ընկերուհուդ վիճակում հայտնվել:

Ամբողջ ուժով վերցնելով հարսնացուիս, աչքերիս առջև, վայրենին սկսեց կուսությունից զրկել նրան, իսկ մյուսները` օժանդակում էին նրան: Հարսնացուս գոռում էր, օգնություն կանչում, սակայն մերկանդամ մեկ ուրիշն էլ փակեց բերանը: Ես այդքան ստորացած չէի զգացել ինձ, երբ մի քանի վայրենացած երիտասարդներ հերթով, կամ միաժամանակ, կենակցում էին ընկերուհուս հետ:

Մեզ տեղ հասցրեցին միայն այն ժամանակ, երբ բավարարեցին իրենց անասնական ցանկությունները:

Հարսնացուիս հետ ողջ գիշեր լուռ էինք: Նա լալիս էր, իսկ ես խոսքեր չէի գտնում նրան սփոփելու համար: Միայն հաջորդ օրը, խելքի գալով միայն սկսեցինք սիրով զբաղվել: Մտածում էի, թե ինչո՞ւ այդքան ժամանակ սեռական հարաբերություններ չէի ունենում հարսնացուիս հետ: Ու՞մ էի ինչ-որ բան ապացուցելու:
Տուն վերադառնալով, այդ մասին ոչ ոք չիմացավ:

Ինչո՞ւ եմ այս մասին հիմա պատմում: Բանն այն է, երբ ծնվեց մեր առաջնեկը, մինչև օրս, կասկածում եմ, թե նա իմ որդին է: Բայց, միևնույն է, նրան շատ եմ սիրում:
Նաև` օտար վայրերում պետք է ուշադիր լինել: