-Մեկն այս աշխարհում կարգ է սահմանել։ -Նա է լլկվածին այդպես այպանել։ -Նրա մասին են ասում թվաբան։ -Բաշխումն էլ կարգ է, անուն թվական։ -Դե շարունակիր անընդմեջ շարքը, Մեկից հետո չորս, այնուհետ ինը։ -Տաղանդի մեջ է արծաթի հարգը, Բայց տասնվեց է ասվածի գինը։ -Աղորիքի մեջ քանի հատիկ կա։ -Թե որ ծեծած են, փոշի են, ասա։ -Կինը հանում է շապիկներն իր խաս; -Թրծված կավից են թե կարաս, թե թաս։ -Դեմ ու դարձ կանե՞ս կնոջ հմայքին, Երբ հպանցիկ ես նրան տեսնելու։ -Միթե ակնդիր այդ նույն հրաշքին Այլ պատմություն եմ այստեղ հինելու։ -Քո սրտնեղության ակունքը որն է, Եթե ամոթը երեսդ է բռնել, Կամ անցած պահը, կամ հացն ես օրհնել, Այն տտիպ համից էլ ոնց ես արբել։ -Թե քայլամոլոր պիտի զվռնեմ, Կրկնապատկվելով ինքս ինձ վրա, Տարտամ գույներում ում էլ վրձնեմ Փոթոթի համը ներկին էլ կտա։ -Է, որ հերսոտած ժաժ-մաժ ես գալիս, Այսօր ես ժայթքել, թե մինչև մայիս, Փոխանցական է այս անտեր կյանքը Եվ ավերակ է խոնարհված վանքը։ -Բեր, քարը քարին հիմա չդնեմ, Փոքրիկ անցքով է ավազը թափվում, Որ ամեն հատիկ այդպես չբռնեմ, Մեկն ինձ խաբում է, ուրիշը՝ խաբվում։ -Ժամանակները անբռնելի են Եվ տարածվում է ողջը շարունակ։ -Տիրոջ գործերն էլ անքննելի են, Ամեն շառավիղ շիվ է բարունակ, Որտեղից ելանք, այնտեղ էլ հասանք, Այս բախտախաղը բեր ու չխաղանք։ -Ամեն բան կարծես գրված էր վաղուց, Մեջլիս է մտել մի դեղնակտուց։ -Վիրավորանքի էլ խակը որն է, Մեկը՝ շոշափող, այլ մեկը կորն է։ -Հենց ներկայանա առիթ մի պատեհ, Քո մասին հաստատ Տիրոջը կասեմ։ -Քանի ցորենից որոմը զատեն, Թող ինձ մոռանան, որ երբեք չատեն։ -Բարի հաջողում, կամ բարի գիշեր։ Խնդակցությունդ չարը չկիսեր․․․ -Դու էլ լավ մնա, որ աղջամուղջին Իմ երկաչքանին չթվա խուրջին։ |