Արի իմ բաժակ ես քեզ համբուրեմ,
Հարբածս քեզնից միգուցե թողնի,
Քեզ որ կորցնեմ նորից կգտնե՞մ,
Օղի՜ եմ ուզում
Տվե՛ք ինձ օղի:

Գինովցած հիմա ես քեզ չեմ տեսնում,
Մառախուղն է թաց իջել աչքերիս,
Մենակությանս ես չեմ դիմանում,
Քեֆի եմ կանչում ընկեր բաժակիս:

Օղու ու գինու խառնված հոտից
Գիտեմ, որ հիմա քեզ չեմ ցանկալի,
Բայց հավատա ինձ ես կգամ նորից,
Բաժակս եթե հանկարծ ինձ լքի:

Ես կգամ մի օր, կկանգնեմ մոտիկ,
Այնպես որ շունչդ փակվի իմ շնչից,
Աչքերով այնպես կխառնեմ հոգիդ,
Մինչև մարմինդ եռ կգա կրքից:

Քեզ գրկած անշարժ կմնամ այնքան,
Մինչև աչքերդ թացից չորանան,
Մինչև որ ճերմակ մարմնից կուսական,
Հարություն առնի կինը մոգական:

Կնոջ մարմնի ագահ ցանկությամբ,
Դու բաց չես թողնի մարմինս հոգնած,
Եվ էգ առյուծիդ ուժի օգնությամբ
Կգունավորես օրերս դեղնած:

Ինձ հետ են հիմա ցավս ու գիշերը,
Չ՞է որ դու գիտես ցավը տանջվողի,
Շուրջպար են պարում դատարկ շշերը,
Օղի՜ եմ ուզում
Տվե՛ք ինձ օղի:

Ս.Ումառ-Հարությունյան

27 ‎января ‎2015