Ես քեզ չեմ խնդրում, քեզ աղաչում եմ, Անտեր շան նման անվերջ հաչում եմ, Սերս ավազ չէ, որ մաղով մաղեմ, Այս անապատում ես հառաչում եմ. Լույս է պատկերդ. մութ իմ անձավում Տավիղն է ահա ողբաձայն հնչում: Դե, վերադարձիր լուսե թագուհի Սերս մոմի պես անվերջ է մաշում . Հալած մոմն ինձ ի՞նչ. Նրանով անցնող իմ թելը տուր ինձ: Ես քեզ չեմ սիրում, ես քեզ պաշտում եմ. Ստվերս, այն նույն ծանոթ պատկերը, Հազար տեղ ծալվել, հազար ստվերի Անիմաստ խառնվել. ես ինձ եմ ատում: Ախ, քեզ սիրելու համար ինքս ինձ Մորթազերծ անե՞մ, ո՞նց հագնեմ ես ինձ. Ոսկորներս դու՞րս, եւ արյուն ցայտե՞մ, Ի՞նչ անեմ, ասա. չսիրե՞մ, սիրե՞մ... |