Խոսքը թռչո՜ւմ է

Խոհի հետ միասի՜ն հեռանում անդարձ,

Մի պահ կարծես թե կյա՜նքը քարանում-

Դառնում է դատարկ մի տարածք:

Խոսքը թռչո՜ւն է՝ կենդանի էակ,

Եվ հոգի՜ ունի և սիրտ,

Անընդհատ դեպի վե՜ր սուրալու ունակ

Ունի նաև խիղճ:

Միամիտ թռած խոսքը հանցա՜նք չէ,

Ոճի՜ր չէ, ո՛չ էլ դավաճան մի բա՛ռ,

Միամիտ թռած խո՜սքը

Մահաշեղբ դանա՛կ է -

Պատժապարտ կյանքի ձեռքերում ճապաղ:

Անեծքի նմա՜ն ետևդ ընկած

Հետևո՜ւմ է քեզ խո՜սքը անհոգի,

Խոսում է քո մեջ մի ցա՜վ անաղարտ

Ու մատնում է քեզ

Կորստի…