Պարբերության մի հատվածում Սեթևեթ ու մերկ է գալիս, Այդ դրվագն է, ուր քնարիս Տարփածու է մի թևածում։ Սիրտ թե առնեմ, կողոքեմ, Ո՜նց կշահեմ, ո՜նց կշոյեմ, Հևք ու տրոփ կբոլորեմ, Չեղած մի բան որ նորոգեմ։ Լուսնյակի հետ կաղոտանամ, Որ ուշաթափ ոչնչանամ․․․ Կին, հմայքդ ինձ ուր է տանում, Երբ երկուսից ողջն է հանում։ |