Վստահ չգիտե՜մ

Օրհնե՞մ,

Անիծե՞մ

Ինտերնետ ստեղծող մարդ-արարածին,

որ թույնով լցրեց ու ամեն Աստծո օ՜ր

թո՛ւյն է խմեցնում

տեղեկատվության դառը երակից…

Ասե՜մ, որ նո՜ր բան համարյա չկա

Ամե՜ն ինչ հի՛ն է՝

Է՜լ փլվող տանիք,

Է՜լ առատ չարիք,

Է՜լ մոլի կրքեր,

(Մոռացված գրքեր)

Է՜լ հառաչանքներ,

Է՜լ աղաչանքներ,

Հիմար կեցցե-ներ,

Անշունչ կորչի-ներ,

Գործեր սարքովի…

Եվ այս ամենից վայրենանո՜ւմ ենք

նախամարդու պե՜ս,

Սակայն նորովի՜…

Նորը սա՛ է՝

Գե՜յ, երկգենդե՜ր,

Բիսեքսուա՜լ ու լեսբի՜-

Ամբոխներն այդ խեղանդամված

Դո՜ւրս են եկել շքերթի:

Մի նո՜ր զավեշտ՝ մե՜ծ շքերթ էր

Հայ Ժողովում Ազգային,

Բեմից ելել բարբաջո՜ւմ էր

Տրանսգենդեր մի մարմին:

Մեր հերոսը Տորք Անգե՛ղն էր

և Դավիթը Սասունցի,

…Հիմա ամեն տրանսգենդեր

Նոր հերոս է յուրովի:

Ասե՜մ, որ նո՜ր բան չկա՛ աշխարհում-

Հի՛նն է պտտվում նորերի շուրջը,

Հներից մի՛շտ Է՜լ հի՜ն-նորն է մնում՝

Դարերից եկող

Աստվածաշունչը: