Դեմ ու դարձ չանես ջրի տարերքին,
Ջուրն իր բերածն է անմիջոց տանում,
Հացկատակների անզուսպ վայելքին
Քեզ ինչ հասնում է, այն ես ստանում։
Թոն ու թաթավին դեռ փառք ես տալու,
Ժաժքն էլ է, գիտես, երկիր սասանում,
Երբ լեշից լեշ է մահը սավառնում,
Սիրուն ես, թե գեշ, ո՞վ է հարցնում։
Բորբոսն ու մառն է այս չարի վերջը,
Մահից էլ չուզես մի նոր տեղեկանք,
Թե նրա տակտով մենք էլ երերանք,
Ո՞վ է մեր մահի կառավարիչը։