Եթե կինը հայելու մեջ անշքանա, Նրա սուրբը սարին էլի պկու ածի, Աստծու փառքը այդ ամենից չի քչանա, Օրը կանցնի երգերի մեջ տաղասացի։ Եթե սարին հանկարծ հովը դիպչի, Որ թախիծը ցրի խոր վիրապի, Իմ աչքերից դարձյալ ոչինչ չի վրիպի, Սրբից հետո աննմանն ինձ կճանաչի։ |