Աստղերից առաջ հոգիս առկայծեց, Շաղաշարելով քաոսը անծես, Սիրտս այս պարգևին ո՞նց ընդդիմանա, Նույն չափի մեջ են թույն ու մանանա։ Աղջիկ քո սիրո հայտանիշը կոր Գոգավոր թասի հեքիաթն է հյուսում, Բյուր անհայտներով ես եմ ակնկոր Իմ տառապանքը աննկատ ուսում։ Չիմացողից էլ պիտի հարցնեմ, Թե արդյո՞ք օձը լակ ձու է դնում, Թե այո, գուցե սերունդ վերցնեմ, Որ քեզ չդյութեն, երբ քնած լինեմ։ |