Մե՜նք ենք մեր մտքի ստրուկները Կյանքի օվկիանում անսահմա՜ն, Մեզ հետ կատակում են ալիքները Մեկ էլ քամիներն անգիտակ… * Մեր գտած ա՜փը մեզ չի՛ գոհացնում, Տրվո՜ւմ ենք տարերքին բնության, Չե՜նք էլ հասկանում թե ի՞նչ ենք փնտրում Կա՜մ էլ կորցնո՜ւմ հավիտյան: Բաժանվում ենք մե՜ր իսկ գտածից, Մե՜ր իսկ ձեռքերով վանում ենք հեռո՜ւ, Մենք՝ ամե՜ն մեկս տարբեր իրարից- Չգիտես ի՞նչու Նույն բա՜նն ենք փնտրում՝ Դա՜ռն անհայտության մի քա՜ղցր պատառ, Վիճաբանության անելանելի՜ ելք, Գտա՜ծը կորցնո՛ւմ փնտրելու համար Անհայտության մե՜ջ անծանոթ եզերք… * Դեղձի հյութի պե՜ս մեր մեջ ծավալված Անհա՜յտ մի քաղցր տանում է հեռու, Մենք մեր մտքերի ստրուկներ դարձա՜ծ Ազատությա՜ն ենք անընդհատ տենչում |