Թե չմարեմ, այրվեմ սիրո սակարանում, Անահիտն իմ ոսկեձույլ է սրբարանում։ Աշնան նման դեղին, թախծոտ, մարեմ քարքառ, Կրծքածալիս էլ չօղակես ձիր ու քանքար։ Լուսինն՝ արծաթ և դալուկ է աղերսարկուն, Քղամիդ է ծիրանագույն իմ վերարկուն, Անըստգյուտ եմ, եթե պիտի ապաշխարեմ, Ինձ չի մնա, բայց կույսերը թող չամաչեն։ |