Ընչաքաղցները կարող ե՞ն հասկանալ, որ կյանքում կան նաեւ ուրիշի ցավով տառապողներ, ուրիշի հարցերի համար անշահախնդիր պայքարողներ, վերջապեսՙ անանձնական կյանքով ապրողներ:
Վերջերս, երբ տիկին Մառոզը հայոց վարչապետից պահանջում էր զոհված զինվորների ընտանիքների համար նույնքան գումար, որքան պետական որոշման համաձայն տրվել է փողոցային վայրիվերումներում մահացած 10 անձանց ընտանիքներին՝ նիկոլապաշտպան շատ կողմնակիցներ փորձեցին ցեխ շպրտել հայոց մեծ տիկնոջ վրա, որն այս աշխարհում բացի զոհված միամորիկ որդու շիրիմից, ոչինչ չունի, որը, բառիս բուն իմաստով, անձնապես մենակ է ու միայկակ ... գլխումս անընդհատ պտտվում էր վարչապետի հետ հանդիպման արդյունքներից ու իրեն մեղադրող խավից նեղսրտած տիկին Մարգոյի խոսքը, որ ինչ ունի-չունի հայոց բանակին է թողնելու, մենակ աստված իրեն շուտ տանի իր միակ որդու մոտ: