Թե շտապո՜ւմ է Տերը –
գի՜րկն ինձ վերցնելու,
Ինչո՞ւ չի վերցնում հե՛նց հիմա,
Ինչո՞ւ է թողնում այս բիրտ աշխարհում
Անընդհատ տանջվել խորթ որդու նման:

Տարիներս թռչո՜ւմ են,
գնո՜ւմ,
Վայրկյանաչափի՜ քայելով արագ,
Տարօրինա՜կ է, որ չե՜մ ծերանում,
Բա՜յց… արդեն չունե՜մ ժամանակ:

Ունեմ հեռացո՜ղ տարիներ՝
Հեռացող անցյալի մի մարմա՜ջ,
Ունեմ անկատար երազնե՜ր
… Եվ ներկա չգիտե՜մ, գուցեև
Նորի՜ց անկատար: