Թե որ ափս պիտի ափիդ հպեմ, Որ փորձանքը այդպես կոխեմ թաղար, Դարձյալ պիտի ներքուստ չվհատվեմ, Թե Թլոլը գուրզով անծածկ խաղար։ Դավթին հիշենք ու Մելիքին՝ ավագ, Եվ Իսմիլին երբեք տատի չասենք, Մըսրա հողից քանի հարկահավաք Ջարդած գանգով էլի տարբերակենք։ Բադին, Կոզբադին, Սուդին, Չարխադին, Մեր հոր ոսկին է, մենք ենք չափելու, Մելիքին հուշեք, տուրք տա արծաթին, Մեր Ամուլ սարում բա՞ն կա լափելու։ |