Լույսը բացվո՜ւմ է՝ ցանելով ոսկի,

Արևն իր կո՜ւրծքն է բացում

Հյուրընկալ,

… Ո՞ւմ է հարկավոր լո՜ւյսն Արեգակի

Երբ արթնանո՜ւմ ես

Ու …Մա՜յրդ չկա…

Երբ գի՜րկը չկա, այն ինքնամոռաց,

Որ քեզ սեղմելով

Պե՜տք է տաքացնի,

… Հատակի վրա քսքստացնելո՜վ

Հողաթափերի ձայ՜նը էլ չկա՛,

Որ քեզ արթնացնի…

Մայրական քնքուշ այն Ձե՜ռքը չկա՜,

Որ դողացնելով

Քեզ սո՜ւրճ հասցնի,

Մայրական քաղցր այն Ձա՜յնը չկա.

- Հոգնա՞ծ ես, որդիս.

Որ քեզ հարցնի:

Հույսով կերակրո՜ղ, լույսով համբուրո՜ղ

Քո ցավից անվե՜րջ,

Անվե՜րջ տառապող-

Չկա մայրական Սի՜րտը թանկագին,

… Իսկ Արեգակը ստինքերն իր բացե՜լ՝

Փռվել է Մորդ

Դատա՜րկ սնարին…

Ո՞ւմ է հարկավոր լո՜ւյսն Արեգակի

Երբ լույսով այդ փնտրո՜ւմ

Չե՜ս գտնում Մորդ…

Երբ գիտե՜ս, որ իրոք դաժա՜ն է լինում -

Առանց Մոր անցնող

Հերթական օրդ…

----------------------------------------------

Ինչո՞ւ է աշխարհն այսքան Անկատար,

Որ մեր Մայրերը չունեն

Երկրո՜րդ, երրո՜րդ կյանք,

Ո՞ւմ է հարկավոր լո՜ւյսն Արեգակի

Երբ տաքացնում է մի կեղծ ջերմությամբ:

Ս.Ումառ-Հարությունյան