Որպես նախաբան ասեմ, որ Արցախի հարցը մտավ փակուղղի 1994-ի Բիշքեկում ստորագրված զինադադարով, երբ մեր հաղթանակները գրվեցին սառույցին․ որպես հաղթող կողմ մեր հաղթանակները պետք է արժևորվեին և մեր կամքը պետք է թելադրվեր, մեր նվիրյալները գիտակցաբար իրենց կյանքը չխնայեցին Արցախը Հայաստանին վերամիավորելու համար, բայց կնքվեց խայտառակ զինադադար, փոխանակ կնքվեր կապիտուլյացիայի ակտ և մեր հաղթանակներն ամրագրվեին իրավաբանական հարթության վրա․․․ կնքվեց խայտառակ զինադադար և Լևոն տեր պետրոսյանի դիվանագիտական պարտությունից առիթավորվեցին և Քոչարյանը, և Սերժ Սարգսյանը, կեղծ բանակցությունների քողի տակ գործարքի մեջ մտան հայր և որդի Ալիևների հետ․․․ Քոչարյանի առաջին դավաճանական քայլն եղավ Ղարաբաղյան կողմին բանակցություններից դուրս թողնելը, Արցախյան խնդիրը դարձնելով Հայաստանյան, որտեղ Հայաստանը ներկայացվում էր որպես ագրեսոր, օկուպանանցնելով Ադրբեջանական 7 շրջանները․․․
***
ՀԻՄԱ ԲՈՒՆ ԱՍԵԼԻՔՍ․․․
ՔՈՉԱՐՅԱՆԸ և ՎԱՐԴԱՆ ՕՍԿԱՆՅԱՆԸ ՊԵՏՔ Է ԴԱՏՎԵՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ԴԱՎԱՃԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀՈԴՎԱԾՈՎ, ՀԻՄԱ ՀԻՄՆԱՎՈՐԵՄ ՊԱՀԱՆՋՍ․․․
Նախ խոսքս ուղղում եմ Քոչի ազատության համար բոլոր ստորագրահավաքի մասնակիցներին, պիցցայակերներին, ներքնատան առնետներին, ընդհատակում հանուն Քոչի Փաշինյանի դեմ դավեր նյութող դավադիրներին․․․
ԿԱՐԴԱՑԵ՛Ք, ՏԵՍԵՔ ՈՒ՞Մ ԵՔ ՊԱՇՏՊԱՆ ԿԱՆԳՆՈՒՄ․
Ես ամաչում եմ ձեզ համար, դուք պաշտպանում եք մի մարդու, որը բացի նրանից, որը Արցախի ընտրված նախագահ դաշնակցական Արթուր Մկրտչյանի սպանության առաջին կասկածյալն էր, մի մարդու, որ կեղծիքով դարձավ Հայաստանի նախագահ և հենց իր պաշտոնավարման առաջին տարին Մեղրին էր տալիս, որը կանխվեց միայն Սպարապետի և Կարեն Դեմիճյանի շնորհիվ, բայց այդ կանխումը շատ թանկ նստեց մեր վրա․ դաշնակների միջոցով հոկտեմբերի 27 կազմակերպեց․․․մի մարդու, այսինքն հրեշի, որի պաշտոնավարման ընթացքում տարբեր չբացահայտված հանգամանքներում սպանվեցին 39-ը հեղինակավոր մարդիկ, վերջապես տեղի ունեցավ մարտի 1-սպանդը, երբ սառնասրտորեն հրաման տվեց կրակել հայ մարդու վրա, մեր երկրի եղած չեղածը հանձնեց Ռուսաստանին և Հայաստանն առ այսօր վասալային վիճակում է հայտնվել Ռուսաստանից, հենց այնպես չէ, որ Պուտինի ընկերն է համարվում․ Պուտինը Քոչի հետ Արցախին կապված մեկ այլ ծրագիր էլ ունի․ հենց այնպես չէ, որ Արցախում լուրեր են պտտվում Արցախը Ռուսաստանի կազմի մեջ մտնելու և կան ջատագովներ․հանձինս՝ Վիտալի Բալասանյանի և Արցախի վերնախավից շատերի․․․ Քոչարյանը բացի Արցախից խոստացել է Հայաստանը մտցնել Ռուսաստանի կազմի մեջ․․․
ՀԻՄԱ ԲՈՒՆ ԱՍԵԼԻՔՍ․ նախ ասեմ «Մադրիդյան սկզբունքների» վերլուծությունս արել եմ 2009-ին իմ «ՈՒ՞մ օգտին է ծառայում Հայկական դիվանագիտությունը» վերլուծական հոդվածում․․․ այս հոդվածում նոր հանգամանքների ի հայտ գալով որոշ թարմացում արել եմ, օրինակ․
Չեմ կարծում, որ Քոչը տեղյակ չէր իր կենսաբանական թուրքական ծագման մասին․ դրա անհերքելի ապացույցն է, որ իր նախագահման առաջին իսկ տարիներին հայտարարեց Մեղրին Լաչինի հետ փոխանակելու մասին․ պատկերացնու՞մ եք Հայաստանը Իրանին կապող միակ դարպասը․ ո՞ր մի հայրենասեր հայի մտքի ծայրով անգամ կանցներ այս մի բուռ Հայաստանից հող հանձներ մեր թշնամուն․փառք Աստծո կանխվեց Հոկտեմբերի 27-ով և քանի որ առ այսօր Ադրբեջանը մեզանից պահանջում է Սյունիքը, կասկած չի մնում, որ 1999-ի հունիսին Քոչարյան-Հեյդար Ալիև Սադարակում կայացած 4 ժամ տևած բանակցություններում Մեղրիի հանձման գործարքը չի չեղարկվել Հոկտեմբերի 27-ով, ուղղակի խիստ գաղտնիք է պահվում, իսկ Ալիև կրտսերը չի մոռանում և հաճախ է հիշեցնում, տեսնենք մեր վարչապետը մինչև երբ կկարողանա դիմակայել ճնշումներին․․․ԴԻՏԵՔ, ՇԱՏ ԿԱՐևՈՐ Է
https://www.youtube.com/watch?v=zZc4L9V5SBk
քանի որ Քոչարյանի մոտ թուրքի հոգեբանությունն է իշխում գենետիկորեն, թալանը, հանցագործությունները, խարդախությունը, նենգությունը թուրքին հատուկ իր բոլոր դրսևորումներով, այդ նենգ նպատակին ծառայեց նաև 2001-ին Հեյդար Ալիևի հետ ԱՄՆ-ի Ֆլորիդայի նահանգի ՔԻ ՎԵստ կղզում հադիպումը․․․Արցախի հարցի լուծման ծրագիրը հենց այնտեղ ցրցամ տվեցին․ այնպիսի խարդախ քայլով, որ ոչ մեկիս մտքով անգամ չէր անցնում այդ դավադիր քայլի մասին, ու այդ դավադրության մասնակիցը դարձրեց չակերտավոր «պրոֆեսիոնալ դիվանագետ, թունդ հայրենասեր» Վարդան Օսկանյանին․․․10-ը տարի կեղծ բանակցում էին, ստատուս քվոն պահպանելով և միշտ ոչի՛նչ չէին հրապարակում ընթացող բանակցությունների մասին, իբր բանակցային գործընթացներին չվնասելու համար․ մենք էլ միամտորեն վստահում էինք․ Քոչի և Օսկանյանի «հայրենասիրությանը» և հանկարծ, 2007-ի Քոչի և Օսկանյանի պաշտոնավարման 2-րդ ժամկետի ավարտին հայտարարվեց, որ Մադրիդում ստորագրվել է «Մադրիդյան սկզբունքներ» արձանագրությունները, որը շատ ուշացումով ու դժվարությամբ գաղտնազերծվեց և հասանելի դարձավ հանրությանը ու կանգնեցինք փաստի առաջ․ իրենցից մեզ ժառանգություն էին թողել փաստացի Արցախի հանձման արձանագրությունները՝ «Մադրիդյան սկզբունքները», որը քաղաքականությունից հեռու մարդկանց համար անմեղ մի փաստաթուղթ էր, բայց տրամաբանող, լավ վերլուծողի համար այդ արձանագրությունները լավ մշակված, քողարկված, փաստացի կապիտուլյացիայի ակտ էին առանց պատերազմի ամբողջ Արցախի հանձման, կրկնում եմ․ ամբողջ Արցախի հանձման․․․ուղղակի անունն է շփոթեցնող․ «Մադրիդյան սկզբունքներ», որի բոլոր հիմնարար կետերը Ադրբեջանի օգտին են, և նրանց հաջողվեց այդ արձանագրությունները դարձնել Մինսկի խմբի բանակցային սեղանի միակ ստորագրված փաստաթուղթը, որի շուրջ պետք է ընթանային այդ բանակցություններ կոչվածը և ասեմ, որ Մինսկի խմբի համանախագահներից ադրբեջանամետ ԱՄՆ համանախագահող Մեյթու Բրայզան մեծ դերակատարություն ունեցավ այդ փաստաթղթի և՛ ադրբեջանամետ ձևակերպումներին և՛ այն Մինսկի խմբի բանակցային սեղանի ստորագրված միակ փաստաթուղթը դարձնելուն, որով պետք է առաջնորդվեին հետագա բանակցողները․․․
Նախօրոք ասեմ, որպես հաղթող կողմ այդ արձանագրություններում միակողմանի պաշտպանվում է միայն ադրբեջանի շահերը, ինչպես այս 44 օրյա պատերազմին արեց Ալիևը և դեռ ձեքը պարզել է Մեղրին իրենով անելու․․․
1) ․․․ Վերադարձնել Ադրբեջանին 7 ազատագրված շրջանները, որտեղ բառ անգամ չկա «Տարածքների փոխանակման մասին» մեր գերի ընկած Նախիջևանի, Գետաշենի, Շահումյանի, Մարտունու, էլ չեմ ասում Հայաստանի գերի ընկած Արծվաշեն գյուղի մասին․ իսկ Արցախի անվտանգությունը ապահովող որպես բուֆերային գոտի այդ շրջանները հանձնելու դեպքում ողջ Արցախը հայտնվելու է ադրբեջանական ուղիղ նշանառության տակ և ոչ մի երաշխիք չկա նոր դիվերսիաների և պատերազմների հրահրման․․․Այդպես էլ այդ արձանագրություններում տեղ չգտան տարածքների փոխանակում ձևակերպումը, և միակողմանի նվիրում ենք մեր ազատագրված 7 շրջանները․անգամ Արցախի կարգավիճակը օդից կախված թողնելով․․․