Ամենաբա՜րձր աղմուկը սրտի՜նն է, Երբ բղավում է Թափառող ներկան կամ Գալիքը թաքուն, Տեսնես աշխարհում ուրիշ էլ ի՞նչ կա, Որ մեզ բոլորիս իրա՜ր է կապում… Աղմուկով ծնվո՜ւմ ենք, մահանո՜ւմ, Աղմուկով սիրո՜ւմ ենք, Աղմուկով ատո՜ւմ, Նույնիսկ հոգով խուլ մարդն է Պատե՜հ անպատեհ Հաճախ աղմկում… Ամենահետաքրքիրը սիրելու աղմուկն է, Ամենադաժանը՝ խանդը աղմկող, Մահվան աղմուկը ամենատաղտո՜ւկն է Լռելու աղմուկը՝ Ամենակարող: Դե ե՜կ ընթերցող, միասին լռենք Ծիծաղի՛ աղմուկով, Աղմուկով վշտի, Ե՛կ չարհամարենք պոետի ստեղծա՜ծ Աղմուկը սիրո՜ ու հրաժեշտի… |