*
Բանաստեղծի հոգին ջո՜ւր է,
Առանց ջրի կյա՜նք չկա,
Բանաստեղծի լեզուն հո՜ւր է
Առանց հրի սե՜ր չկա:
*
Բանաստեղծը սո՛ւր դանակ է,
Մտավ՝ հոգի՜դ կխառնի,
Թե դո՜ւրս եկավ, չաչանա՛կ է-
Ո՜ղջ աշխարհին կպատմի:
*
Գո՜ղ է, գո՜ղ է բանաստեղծը՝
Հոգի՜ ու սի՜րտ գողացող,
Բացի՛ր նրան ու կտեսնե՜ս
Հազար սի՜րտ ու հոգի դողացող:
*
Բանաստեղծը սե՜ռ չունի
Սե՛րն է նրա սեռը…
Մեկ Աստվա՜ծն է նրա գլխում,
Մե՛կ չարանենգ նեռը:
*
Թա՜ց աչքերի գերեզմա՛ն է
Բանաստեղծի գի՜րկը բաց,
Պանրով լարված մի թակա՜րդ է,
Թե որ ընկա՜ր…
Վա՜յ Աստված:
*
Ցավերի բեռից գլո՜ւխ է հանում
Միա՜յն բանաստեղծը,
Չէ՜, սխալվեցի՜,
Ցավերի բեռից գլո՛ւխ է բարձրացնում
Միայն բանաստեղծը:
*
Բանաստեղծը
Քեզ լո՜ւյս կտա, թե խարխափես,
Քեզ հո՜ւյս կտա, թե վհատվես,
Քեզ փայլ չի՛ տա
Սա՜ռն աստղի պես,
Եթե հանկա՜րծ հակաճառես:
*
Անմե՞ռ են արդյոք բանաստեղծները,
Չէ՜, անմեռո՜ն են այդ
Անիծվածները,
Ո՛չ հավատացյալ են,
Ո՛չ էլ աթեիստ,
Ո՛չ գարուն են վառ,
Ո՛չ էլ ձմեռ խիստ:

Դե ե՛կ ու գլուխ հանիր
Այդ անաստվածներից…