Կիսկատարները այս աշխարհ գալով, Մտափոխ կնոջ ցավերն են մեղմում․ Ջավահիր, ցավի ակունքին լալով, Հալխռնելով են մոմերը մեռնում։ Սիրո թաղկուճի խճճված լարով Տաղերիս մեջ եմ երկյուղս մեղմում, Կարմիր հակինթի թանկագին քարով Տողատակերի մտքերս եմ մեկնում։ |