Ֆրանսիացի մի արկածախնդիր գալիս է Մարոկկո, որպեսզի ցատկի երկրի մինարեթներից մեկի կատարից: Երկարատև հետազոտություննից հետո նա որոշում է, թե որ մինարեթի կատարից է վայրէջք կատարելու և ցատկելու համար անհրաժեշտ պիտույքները ձեռք բերելու համար մոտենում է հազար ու մի մանրուքի առևտուր անող մի վաճառականի: -Ինձ հարկավոր է, - ասում է նա, - լծասարք և 25 մետր երկարության ճոպան: Վաճառականը տալիս է ֆրանսիացու ուզածները: Կեսօրից հետո ֆրանսիացին բարձրանում է ընտրած մինարեթի կատարը: Մերձակա հրապարակում ամբոխ է հավաքվում՝ տեսնելու, թե ինչ ավարտ է ունենալու այդ խենթությունը: Ֆրանսիացին հագնում է լծասարքը, դրանից կապում է ճոպանը, ճոպանի մյուս ծայրը կապում է մինարեթի կատարի այն ձողից, որին ամրացված է մահիկը և նետվում է: Ճոպանը բացվում է, և շունչները պահած հանդիսականները մի քանի վայրկյան անց ուրախ ծափահարում են՝ տեսնելով գետնից ընդամենը 3 սանտիմետր բարձրությունում թեթևակի ճոճվող ժպտերես խենթին: Հաջորդ օրը քաղաքի ամենաճարպիկ մարդը՝ Մուհամմեդը, որոշում է ֆրանսիացու սխրանքը կրկնօրինակել ու բարձրացնել իր հեղինակությունը: Նա ֆրանսիացուն լծասարք և 25 մետր ճոպան վաճառած առևտրականից գնում է նույն բաները, բարձրանում է մինարեթի կատար, ֆրանսիացու նման կապվում է ու նետվում ցած: Բայց խեղճը զարնվում է գետնին ու մեռնում: Մարոկկոյի ոստիկանությունը հետաքննություն է կատարում և հարցաքննում է առևտրականին: -Մուհամմեդին ի՞նչ ես վաճառել: -Նա, - պատասխանում է առևտրականը, - լծասարք և 25 մետր երկարության ճոպան ուզեց: Բայց քանի որ նրա հայրն իմ մանկության ընկերն է, ես նրան 30 մետր երկարության ճոպան տվեցի, հինգ մետրը՝ որպես նվեր: |